نتيجه: هيچ دليلى
بر حرمت بيع عصير عنبى يافت نشد؛ لذا مشهور فقهاى متأخر به جواز آن فتوى دادهاند،
به دليل عمومات باب معاملات و تجارات و ماليت عرفى و شرعى آن و سيره عقلا و
استصحاب ماليت و جواز بيع. بنابراين استثنا كردن عصير عنبى كاملًا بهجاست.
يك
مقدمه: كافر اصلى كسى است كه از پدر و مادر كافر متولد مىشود و پس از تميز
يا بلوغ، كفر را اختيار مىكند و بر همان باقى است. كافر عرضى يا مرتد كسى است كه
در مقطعى اسلام مىآورد، سپس از اسلام برمىگردد و كافر مىشود. مرتد دو گونه است:
1. مرتد
فطرى كه از پدر و مادر مسلمان متولد مىشود و پس از بلوغ، اسلام را اختيار مىكند،
سپس كافر مىشود.
2. مرتد
ملّى كه از پدر و مادر كافر متولد مىشود و پس از بلوغ، كفر را اختيار مىكند، سپس
مسلمان مىشود و دوباره به كفر برمىگردد.
مرتد فطرى
اگر مرد باشد واجب القتل است و توبهاش در ظاهر پذيرفته نمىشود ولو در باطن
پذيرفته شود.[2] بايد
همسرش از او جدا شود و عدّه وفات نگه دارد. اموال مرتد هم بايد ميان ورثه تقسيم
گردد. و اگر زن باشد كشته نميشود ولى او را بايد حبس كنند و بر او سختگيرى كنند
تا توبه كند و به آغوش اسلام برگردد، و اگر توبه نكند براى هميشه در زندان
مىماند.
مرتد ملّى
تا مدتى- كه نوعاً سه روز گفتهاند- توبه داده ميشود، اگر در اين مدت توبه كرد چه
بهتر وگرنه كشته ميشود و در اين مدت اموال او محترم و مال خود او است. و اگر زن
باشد همان حكم مرتد فطرى (حبس ابد) را دارد.
اصل بحث: در كتاب
طهارت باب نجاسات انواع كفار ذكر شد و از نظر نجاست