دليل ديگرى كه بر حرمت بيع فضله حيوانات حلال گوشت آورده‌اند، آيه تحريم خبائث است‌: وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمْ الْخَبَائِثَ.[1]

2. جواز: زيرا اوّلًا مقتضى (منفعت مباح مورد نظر عقلا) براى جواز بيع موجود است و مانع مفقود. چون اينها نجس نيستند، بنابراين به عمومات و مطلقات جواز و صحت معاملات تمسك ميكنيم. ثانياً سيره عقلا هم بر معامله اينها تعلق گرفته و هيچ منعى از اين سيره وارد نشده است.

نظريه امام (رحمه الله):

حضرت امام هم در اين باره فرموده است:

لا إشكال فى جواز بيع الأرواث إذا كانت لها منفعه.

خريد و فروش بول شتر: درباره بول شتر چند نكته بيان ميشود:

الف) اصل جواز انتفاع در اين مورد جارى و سارى است. انتفاع مهم در آن زمان، نوشيدن بول شتر براى مداواى برخى امراض بوده است. لذا اصل جواز شرب مسلّم است.[2]

ب) آيا در حال اختيار هم خوردن آن جايز است يا مخصوص حال اضطرار و مداواست؟ در اين باره دو نظريه وجود دارد:

1. مطلقاً جايز است، حتى در حال اختيار. مهم‌ترين دليلى كه فقهاى قائل به جواز بيان كرده‌اند دو روايت است:

روايت ابوالبخترى از امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش از رسول خدا (ص):

«لا بأس ببول ما أكل لحمه».[3]

روايت ديگر روايت جعفرى از امام هفتم (ع) است:

[1]. اعراف( 7): 157.

[2]. النهايه، ص 364.

[3]. وسائل الشيعه، ج 25، ص 114، ح 2.