ثانياً: دشمنان اهل‌بيت، مخصوصاً بنى‌اميه كه مانع نشر فضائل اهل‌بيت مى‌شدند، از هرچه كه مى‌توانست گواه بر حق بودن و سند مظلوميت آنان باشد، جلوگيرى مى‌كردند و ذكر واقعيت‌هاى تاريخى مذكور دليل قاطع بر حقانيت تشيع و اثبات مظلوميت اهل‌بيت بود از اين رو طبيعى است كه اجازه ندهند مسائل مذكور از طريق قلم و بيان مطرح گردد.

ثالثاً: مشاهده مى‌كنيم برخى ازعلماى اهل‌سنت به خاطر نشر فضائل‌اهل‌بيت و امتناع از نشر اكاذيبى كه از مدح و ستايش بنى‌اميه جعل شده، مانند نسائى با اينكه از ائمه مذهب آنان و صاحب يكى از صحاح سته آنان بود، به قتل رسيدند. با اين وصف، آنان جرأت نمى‌كردند حقائقى را كه موجوديت و حيات مذهبشان در گرو