اين حديث را سيوطى‌[1] و متقى هندى‌[2] و دهلوى‌[3] نيز روايت كرده‌اند و دهلوى سند آن را على شرط الشيخين دانسته است.[4]

و نيز ابن عبد البر[5] و نويرى‌[6] به نقل از وى با اندك تفاوت و تحريف در بعضى الفاظ مانند «ليفعلن» بجاى‌ «ليحرقن» آن را روايت كرده‌اند.

در اين روايت به چند موضوع بايد توجه كرد:

الف) آمدن عمر درب خانه فاطمه زهرا (عليهاالسلام) و تهديد وى به خاطر اين بود كه افرادى كه در اين منزل اجتماع مى‌كردند و در باره مسئله خلافت به گفت و گو مى پرداختند، از بيعت با ابى‌بكر سرباز زده‌بودند.

و تهديد خليفه دوم به خاطر اين بود كه اينان هرچه زودتر بروند و با ابى‌بكر بيعت كنند و اين مطلب از جمله آغاز روايت: «حين بويع لأبي بكر» و جمله كه در پايانى آن: «فلم يرجِعوا إليها

[1] . مسند فاطمه/ ص 36/ مؤسسة الكتب الثقافية/ بيروت.

[2] . كنز العمال/ ج 5/ ص 651/ ح 14138/ مؤسسة الرسالة/ بيروت.

[3] . ازالة الخفاء/ ج 2/ ص 29/ ط. لاهور پاكستان و ج 2/ ص 179.

[4] . تعبير« على شرط الشيخين» يعنى شرائطى كه بخارى و مسلم در كتاب« صحيح» بخارى و مسلم براى صحت حديث معتبر مى‌دانند، در اين حديث موجود است.

[5] . الاستيعاب/ ج 3/ ص 975/ نهضة مصر.

[6] . نهاية الارب/ ج 19/ ص 40/ ط. قاهرة.