در سند حديث چنان كه در تاريخ مدينه دمشق‌[1] و تفسير طبرى‌[2] آمده است، عمر بن ابراهيم بن خالد كردى هاشمى و اسيد بن صفوان قرار دارند.

ذهبى حديث‌شناس و رجالى بزرگ اهل‌سنت‌[3] در باره عمر بن ابراهيم بن خالد مى‌گويد: دار قطنى گفته است: وى بسيار دروغگوست و خطيب گفته است: مورد اعتماد نمى‌باشد.

آن‌گاه ذهبى حديث مورد بحث را نقل كرده و آن را مجعول دانسته و اسيد بن صفوان را مجهول (ناشناخته) دانسته است.

با اين وصف، ستايش‌هايى كه از على (ع) در باره خلفا به استناد احاديث مذكور نقل شده است، ثابت نيست و فاقد اعتبار بوده و مورد قبول نمى‌باشد.

[1] . تاريخ مدينة دمشق ج 30/ ص 438/ دارالفكر

[2] . تفسير طبرى ج 11/ جز 24/ ص 3/ دار المعرفة بيروت

[3] . ميزان الاعتدال/ ج 3/ ص 180- 179 دارالفكر.