بن ابى طالب، فانّه ضامن لذلك كلّه، حتى لا يبقى لأحد علىّ تباعة»؛[1]

اى گروه مهاجر و انصار! و اى جن و إنسى كه امروز و در اين ساعت اين‌جا حضور داريد، حاضران به غايبان برسانند: آگاه باشيد! كتاب خدا را كه داراى نور و هدايت و شرح و توضيح همه‌چيز است و نيز شخصيت بزرگ پيشواى دين و نور هدايت و جانشين خويش على بن ابى طالب را پس از خود ميان شما برجاى نهادم. آگاه باشيد! او ريسمان الهى است، همگى بدو متمسك شده و از اطرافش پراكنده نشويد «نعمت خدا را بر خويشتن به ياد آوريد آن‌گاه كه با يكديگر دشمنى داشتيد، خداوند دل‌هايتان را باهم مهربان گرداند، و با برخوردارى از نعمت الهى با يكديگر برادر شديد.»

مردم! على بن ابى طالب گنج و ذخيره الهى به‌شمار مى‌آيد، كسى كه او را از امروز به بعد دوست بدارد، به پيمانى كه با او بسته و به وظيفه خويش عمل نموده است و آن‌كس كه از امروز به بعد با او دشمنى ورزد، روز قيامت كور و كر محشور خواهد شد و حجّت و دليلى در پيشگاه خدا ندارد.

مردم! فردا، دنيا را با تشريفات برايم به ارمغان نياوريد و نكند كه اهل بيتم افسرده و غبارآلود، اندوهگين و ستم‌كشيده وارد شوند، و خون‌هاى آنان پيش روى شما جارى باشد و بيعت‌هاى گمراهى و شوراى جهالت را بر گردن داشته باشيد.

آگاه باشيد! اين امر، صاحبان و نشانه‌هايى دارد كه خداوند آن‌ها را در كتاب خويش يادآور شده است، و من دستوراتى را كه براى رساندن آنها برانگيخته شدم براى شما تشريح و ابلاغ نمودم، ولى شما را جمعى نادان مى‌پندارم. پس از من به كفر و ارتداد بازنگرديد كتاب خدا را بدون آگاهى تأويل نكنيد و طبق هواى نفس خويش‌

[1] . بحار الأنوار 22/ 484- 487، آخرين خطبه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم.