و سپس دشمن مهاجم را تا منطقه اوطاس و نخله و طائف تعقيب كردند.

وقتى ام سليم از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم درخواست كرد آن دسته از كسانى را كه از صحنه جنگ گريخته و حضرت را تنها گذاشته‌اند به قتل برساند، آن بزرگوار به جهت خوى والا و بخشش فراوان و رحمت گسترده‌اى كه داشت، در پاسخ او فرمود: «ام سليم خداوند مسلمانان را يارى كرد، عافيت الهى گسترده‌تر است.»

در جاى ديگر كه رسول گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلم اطلاع يافت برخى مسلمانان به جهت خشمى كه از فرزندان مشركان به دل داشته‌اند آنان را به قتل رسانده‌اند، به خشم آمد و فرمود:

چه شده افرادى در جنگ، كارشان به جايى رسيده كه كودكان را به قتل مى‌رسانند، آگاه باشيد ما فرزندان را نمى‌كشيم.

اسيد بن حضير عرضه داشت: مگر آنان فرزندان مشركان نيستند؟ حضرت فرمود:

«أو ليس خياركم اولاد المشركين، كل نسمة تولد على الفطرة حتى يعرب عنها لسانها و أبواها يهوّدانها او ينصّرانها؛[1]

آيا نخبگان امروزه شما مشرك‌زاده نيستند، هر انسانى بر سرشت پاك متولد مى‌شود تا زبانش از واقعش خبر دهد اين پدران و مادرانند كه، فرزندان خود را يهودى يا نصرانى تربيت مى‌كنند.

سپاه اسلام دشمن را تا طائف تعقيب كرد و بيش از بيست روز در محاصره قرار داد. دو طرف ديوارها و باغ‌ها را پناه قرار داده و به يكديگر تيراندازى مى‌كردند، سپس رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به عللى چند، از حمله به طائف منصرف شد.

وقتى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم به جعّرانه (محل گردآورى اسيران و غنايم) رسيد، جمعى از قبيله هوازن به‌پا خاستند و از حضرت تقاضاى عفو و بخشش‌

[1] . امتاع الاسماع 1/ 409.