عبدالجواد جودى خراسانى‌

عبد الجواد جودى متخلّص به «جودى» از شاعران و شيفتگان اهل بيت (ع) است. تاريخ ولادت او مشخص نيست و همين قدر معلوم است كه در نيمه‌ى دوم قرن دوازدهم هجرى متولد شده است. جودى از مردم عنبران‌[1] است.

نوشته‌اند كه وى مغازه‌ى قنادى داشته و از اين طريق امرار معاش مى‌كرده است. وى طبعى بلند و روحى آزاد داشته و هرگز مدح سلاطين را نگفته و با قناعت روزگار مى‌گذرانيد و بخاطر عشق عميق به اهل بيت (ع) موضوع تمام اشعارش مدح و مرثيه آل محمد (ص) مى‌باشد.

اشعار وى در اوزان و قالب‌هاى متعدّد و متنوع سروده شده است و از استحكام و انسجام قوى برخوردار و مزيّن به صنايع لفظى و معنوى مى‌باشد و آيات و قصص قرآنى، احاديث و روايات كه به صورتهاى تلميح و اقتباس و ترجمه در اشعار وى به كار رفته است، گواهى بر دانش قرآنى و حديثى وى مى‌باشد. قسمت اعظم اشعار جودى پيرامون واقعه كربلا و پيامدهاى آن است كه تحت عنوان «از مدينه تا مدينه» دويست صفحه از ديوان او را شامل مى‌شود. اشعار وى عارى از تعقيد و پيچيدگى و ساده و سليس و در خور فهم عموم و عوام مى‌باشد. ديوان وى بارها در ايران و هندوستان به طبع رسيده است. كليات اشعار وى در سال 1372 شمسى در ايران چاپ شده است. جودى در سال 1302 ه. ق. وفات يافت و در مشهد مقدس در

[1] - عنبران: دهى از دهستان مركزى طرقبه در شهرستان مشهد.