يعقوب اهل بيت نبى گفت با بشير

اين مژده را به مژده يوسف مكن قياس‌

رو! در مدينه قصه يوسف بخوان به خلق‌

وز گرگ و پيرهن سخنى گوى در لباس‌

هر يك اميد يار سفر كرده اى به دل‌

تا بيندش به كام و به بخت آورد سپاس‌

ديدند مردمى ز مصيبت سياه پوش‌

ديدند خيمه اى ز قضا قير گون پلاس‌

آن يك‌ز روى خويش‌پُر از خونتَرَش جگر

وين‌يك ز موى خويش پريشان ترش حواس‌

آمد بشير و آمدن شه به خلق گفت‌

آشوب حشر كرد عيان از هجوم ناس‌

يك كاروان ز زن همه مردانشان قتيل‌

يك بوستان دروده رياحينشان به داس‌

زان يادگار آل على شمع انجمن‌

اهل مدينه واقعه پرسان به التماس‌

برخاست زان ميان و قيامت به پا نمود

يعنى بيان واقعه‌ى كربلا نمود ...[1]