نام کتاب : امام سجاد در آيينه شعر فارسى نویسنده : نقوى، محمد باقر جلد : 1 صفحه : 58
ملاعبدالرزق فياض لاهيجى
وى
متوفى به سال 1072 ه. ق متكلم و اديب وشاعر ايرانى و شاگرد ملاصدرا و ملامحسن فيض
كاشانى است. ديوان شعر فياض از آثار مهم ادبى- عرفانى وى به شمار مى رود. تذكره
نويسان عهد صفوى طبع شعر او را ستودهاند. تذكره مخزن الغرائب ميگويد «وى در شاعرى
نيز دستگاه قوى داشته و داراى معنى خاص بسيار است.»[1]
وى در سبك هندى شعر مىگفته و ديوان شعر او دوازده هزار بيت دارد.[2]
بسيارى
از اشعار او مدح و منقبت ائمه (ع) است كه البته بيشترين اين مدايح به حضرت على (ع)
اختصاص دارد.[3] از مشخصات
آشكار اشعار فياض بهره گيرى وى از بسيارى از اصطلاحات فلسفى و كلامى در آنهاست.[4]
همچنين
ميان فيض و فياض مكتوباتى منظوم رد و بدل شده است.[5]
مثنوى سام و بهرام از ديگر آثار منظوم وى است. اين اثر منظومهاى عرفاى است كه ضمن
روايت داستانى اجتماعى، سياسى و تاريخى داراى صبغهاى عرفانى- فلسفى است و عشق
الهى و حب به ائمه (ع) در آن ديده مىشود.[6]
او در قصيده اى اين چنين به ستايش امام سجاد (ع) پرداخته است: