مروه و بيت و صفا و زمزم و ركن و مقام
مى شناسندشنكونامو نسباصل و حَسَب
ميوه بستان زهرا، قرّة العين حسين
آن كه شد پيدايش او آفرينش را سبب
كوكب صبح هدايت، آن كه نور طلعتش
كردمحو ازساحتدين، ظلمتجهلو شغب[1]
خسرو ملكفصاحتآنكهدر قدر و بهاست
خطبه هاى دلپذيرش درة التاج خطب[2]
چون نسيم نوبهاران ساحت جان را «رسا»
هر دماز طبع نشاط انگيز مىبخشد طرب[3]
[1] - شغب: شور، فساد.
[2] - مرواريد درشتى كه درخشندگى خاصى دارد.
[3] - ديوان دكتر قاسم رسا، بىنا، تهران، 1340.