ارواح
پيامبران (ع) در آن شب از خداوند براى زيارت آن حضرت اذن مى خواهند و خداوند به
ايشان اذن مى دهد.] كه از آن جمله پنج پيامبر اولوالعزم (ع) ...[1]
[.
همچنين
امام سجّاد (ع) به زايده فرمودند: «به من خبر داده اند كه گاهى تو قبر اباعبدالله
الحسين (ع) را زيارت مى كنى، عرض كردم: بلى، يابن رسول الله! حضرت فرمودند: چرا
اين كار را مى كنى در حالى كه پيش دربار موقعيتى دارى و آنها تحمل هيچ نوع محبت و
يا ذكر فضائل ما را ندارند؟
عرض
كردم «والله ما أريد بذلك الا الله و رسوله».
من
قصدم تقرب الى الله و الى رسول الله است و از خشم آنها باكى ندارم و در اين راه
اگر رنجى و مكروهى به من برسد استقبال ميكنم.
امام
(ع) فرمود: آيا به راستى چنين است؟ عرض كردم: والله مطلب همين طور است. سه بار اين
معنى تكرار شد. بعد فرمودند: «بشارت باد! بشارت باد! بشارت باد!»
آنگاه
داستان كربلا و عاشورا را بيان فرمودند و به ذكر مصائب وارده به آل البيت (ع) در
آن كارزار پرداخته و حقايق را روشن ساختند.[2]
امام
(ع) و «زيارت امين الله»
يكى
از ارزشمند ترين و غنى ترين زيارت نامه ها زيارت معروف به امين الله است كه از
لحاظ اعتبار و محتوا معتبر و داراى مفاهيم عالى و نورانى و بلند است. اين زيارت
شريف بيان نورانى امام سجّاد (ع) است كه در عتبات عاليات،
[1] . على بن موسى ابن طاووس، اقبال الاعمال، ج 2، ص
710.