شناختيم كه چه است پس «اب» چيست؟ سپس بر خودش خطاب نمود و گفت: همانا اين همان تكلّف است اى عمر!.

حاكم و ذهبى سند روايت زهرى از انس را به شرط شيخين صحيح دانسته‌اند. دقت داشته باشيم كه ابن حجر در «فتح البارى» در شرح اين حديث با اشاره به تصرف بخارى نسبت اين خبر، اسانيد فراوانى از مصادر مختلف ذكر كرده كه اين خبر را كامل نقل كرده‌اند و جز بخارى كسى اين خبر را اين‌گونه با دستكارى نقل نكرده است.

22. بخارى و تحريف و پنهان كردن لزوم مسح بر پا

حدثنا ابوداود قال حدثنا شعبة قال اخبرني عبدالملك بن الميسرة قال سمعت النزال بن سبرة يقول: صلى علي الظهر في الرحبة ثم جلس في حوائج الناس حتى حضرت العصر ثم اتى بكوز من ماء فصب منه كفا فغسل وجهه ويديه ومسح على رأسه ورجليه ثم قام فشرب فضل الماء وهو قائم وقال: ان ناسا يكرهون ان يشربوا وهم قيام ورأيت رسول الله صلى الله عليه و آله فعل الذي فعلت؛[1] نزال بن سبره مى‌گويد: على عليه السلام در رحبه نماز ظهر را خواند، سپس براى برطرف كردن حوائج مردم نشست تا اين‌كه زمان نماز عصر فرا رسيد، پس ظرف آبى آوردند و حضرت يك كف آب ريخت و صورت و دستانش را شست و بر سر و پاهايش مسح كشيد؟ سپس بلند شد و بقيه آب وضو را نوشيد و فرمود: همانا برخى مردم از نوشيدن آب در حال ايستاده كراهت دارند و من ديدم كه پيامبر صلى الله عليه و آله همين گونه‌اى عمل كرد كه من كردم. (در نقل طبرى كه ديگران نيز آن را وارد كرده‌اند اميرالمؤمنين عليه السلام بعد از اتمام وضو فرمودند: «اين وضوء كسى است كه در وضو بدعت ايجاد كرده است.»

حديث فوق را با لفظ مذكور ابوداود طيالسى و وهب بن جرير از شعبه روايت كرده‌اند و هر دو اين سند كاملا صحيح است مضافا بر اين‌كه ابن كثير سند طبرى را خيلى خوب خوانده است.

[1] . مسند طيالسى، 22، ح 139؛ تفسير طبرى، ج 6، ص 152؛ تفسير ابن كثير، ج 2، ص 24.