وفرمود: اى عمر! ايستاده بول مكن، و من پس از آن ايستاده بول ننمودم. حاكم پس از نقل اين حديث مى‌گويد: از ابوهريره نيز از پيامبر صلى الله عليه و آله در نهى از ايستاده بول نمودن، حديث روايت شده است.

عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله أَنْ يَبُولَ قَائِمًا؛[1] جابر مى‌گويد: پيامبر صلى الله عليه و آله از ايستاده بول كردن نهى فرمود.

ابن مسعود، ابن بريده وشعبى گفته‌اند: ايستاده بول كردن جفا است.[2] اصل اين سخن از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز وارد شده است.

حالا چگونه ممكن است كه انسان مسلمان اين دو عمل متناقض را به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نسبت بدهد! خيلى روشن است حديثى را كه بخارى اختيار كرده بى‌اساس است چنان‌كه ام‌المؤمنين بر آن تأكيد كرده و اخبار ديگران نيز سخن او را تأييد كرده است.

نسبت نارواى ديگر به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و تناقض آشكار بخارى در موضوع تخلى‌

عن عبد الله بن عمر قال: ارتقيت فوق ظهر بيت حفصة لبعض حاجتي فرأيت رسول الله صلى الله عليه و آله يقضي حاجته مستدبر القبلة مستقبل الشام؛[3] ابن عمر گفته است: به پشت منزل حفصه براى انجام حاجتم رفتم و ديدم كه پيامبر صلى الله عليه و آله رو بر شام وپشت بر قبله، قضاى حاجت مى‌كند.

در نقل ديگر بخارى، ابن عمر مى‌گويد: لقد ظهرت ذات يوم على ظهر بيتنا فرأيت رسول الله صلى الله عليه و آله قاعدا على لبنتين مستقبل بيت المقدس؛[4] آن روز به پشت‌

[1] . سنن ابن ماجه، ج 1، ص 112 ح 329.

[2] . مصنف ابن ابى‌شيبه، ج 1، ص 116، ح 1326 الى 1328؛ سنن ترمذى، ج 1، ص 18، ح 12؛

[3] . صحيح بخارى، كتاب الوضوء، باب: ج 1، ص 68، ح 148 و 145 و 2935؛ صحيح مسلم، كتاب الطهارة، باب: استطابة، ج 1، ص 224، ح 266؛ مسند احمد، ج 2، ص 12، ح 4606.

[4] . صحيح بخارى، كتاب الوضوء، باب من تبرز على لبنتين، ج 1، ص 68، ح 145؛ مسند احمد، ج 2، ص 41، ح 4991.