امام بخارى با اين معتقدات خود به وسيله اين خبر وانمود كرده است كه اميرالمؤمنين عليه السلام دوست نداشت و نمى‌خواست حق را بشنود و آن را قبول كند، بلكه مى‌دانست كه حضرت او را از امر خلافت دورش مى‌كنند و لذا اقدام به سؤال از آن حضرت ننمود. البته از برخى احاديث امام بخارى در صحيحش استفاده مى‌شود كه حتى ايشان به اهل جهنم بودن اميرالمؤمنين عليه السلام تصريح دارد؛ زيرا چنان‌كه خواهد آمد در مورد جنگ جمل حديث روايت كرده است كه «دو مسلمان با شمشير اگر رو در روى هم قرار گيرد، قاتل و مقتول در جهنم خواهد بود.» و اين نيز از اعتقادات تكان‌دهنده امام بخارى در صحيحش است.

امام بخارى و حديث غدير

حديث غدير متواترترين اثر اسلامى در مكتب اهل سنت است كه هيچ حديث در تواتر به حد آن نمى‌رسد و بيش از صد و بيست نفر از صحابه آن را روايت كرده‌اند،[1] ولى امام بخارى كه فراوان افسانه‌هاى عجيب و غريب را در صحيحش روايت كرده است، نه تنها اين كه اين حديث شريف را در صحيحش روايت نكرده است، بلكه با نقل تهمت و دروغ عظيمى در تاريخش سعى كرده وانمود كند كه اين حديث، ساخته‌اى ابواسحاق سبيعى است. امام بخارى در تاريخش ابتدا دو سند از اين حديث شريف را تضعيف كرده و در سومى از عثمان بن عاصم نقل كرده كه گفته است:

عن أبي بكر بن عياش، سمعت أبا حصين قال: ما سمعنا بحديث" من كنت مولاه" حتى جاء هذا من خراسان، فنعق به يعني: أبا إسحاق، فاتبعه على ذلك ناس؛ حديث «من كنت مولاه» را تا زمانى كه ابواسحاق سبيعى از خراسان نيامد، نشنيديم و مردم در آن از او پيروى كردند.[2] امام بخارى با سكوت، اين دروغ بزرگ و تهمت محض را نقل كرده است، ولى ذهبى پس از نقل اين سخن مى‌گويد:

[1] . علامه امينى در كتاب« الغدير» 110 نفر از صحابه را با ذكر مدرك وارد كرده است.

[2] . تاريخ الكبير بخارى، ج 6، ص 240، رقم 2277.