سلمه بن رجاء تميمى‌

بخارى يك حديث از او روايت كرده است. نسائى وعقيلى او را در ضعفاء وارد كرده‌اند.[1] ابن جوزى بعد از نقل حديثى مى‌گويد: در سند اين حديث مجهولين وضعفاء هستند كه از جمله آن‌ها سلمه بن رجاء است.[2] يحيى بن معين ودارقطنى و ابن عدى نيز او را ضعيف ومجروح معرفى كرده‌اند.[3]

عاصم بن على بن عاصم واسطى‌

امام بخارى نه حديث از او روايت كرده است.

يحيى بن معين مى‌گويد: هر عاصمى كه در دنيا است ضعيف است.[4]

يحيى بن معين او را تضعيف كرده وكذاب بن كذاب نيز معرفى كرده است ونسائى نيز او را تضعيف كرده است.[5] وعقيلى او را در كتاب ضعفاء وارد كرده است.[6]

عامر بن شراحيل شعبى‌

امام بخارى بيش از صد حديث و فتوا از شعبى روايت كرده است.

شعبى و نصب‌

شعبى براى جلب رضايت حاكمان ظالم بنى اميه از اميرالمؤمنين عليه السلام بدگويى مى‌كرده است.

[1] . الضعفاء والمتروكين، ص 184، رقم 242؛ الضعفاء الكبير، ج 2، ص 149، رقم 649.

[2] . الموضوعات ابن جوزى، ج 3، ص 210.

[3] . تهذيب التهذيب، ج 4، ص 127، رقم 248.

[4] . مقدمه فتح البارى، ص 410.

[5] . تهذيب التهذيب، ج 5، ص 45، رقم 81.

[6] . الضعفاء الكبير عقيلى، ج 3، ص 337، رقم 1361.