در رديف احاديث ضعيف قرار خواهد گرفت.

حكم دشمنان اميرالمؤمنين عليه السلام در اسلام‌

از آنچه گذشت روشن شد كه اين راويانى كه بخارى اين همه حديث از آن‌ها روايت كرده است با اعتراف محدثين اهل سنت، دشمنان اهل بيت عليهم السلام بوده‌اند، بنابر اين اكنون با حكم اسلام در مورد دشمنان اهل بيت صلى الله عليه و آله آشنا خواهيم شد.

قال عليٌّ:

والّذى فلق الحبّة وبرأ النّسمة إنّه لَعهد النّبى الأمّى إليّ: أنّه لا يحبّنى إلّا مؤمن ولا يبغضنى إلّا منافق؛[1]

اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: قسم به ذاتى كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، همانا پيامبر صلى الله عليه و آله به من عهد نمود كه حتماً جز مؤمن كسى مرا دوست نخواهد داشت و كسى جز منافق مرا دشمن نخواهد داشت.

اين حديث شريف را بيش از يازده نفر صحابه از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت كرده‌اند و از اميرالمؤمنين عليه السلام نيز افراد زياد اين حديث را روايت كرده‌اند. و ذهبى در مورد اين حديث گفته است: اين حديث صحيح‌تر از حديث طير و غدير است.[2]

پس بنابر تصريح اين حديث متواتر، دشمنان اميرالمؤمنين عليه السلام و كسانى كه آن حضرت را سب مى‌كردند و ... قطعاً منافق هستند و خداوند متعال در قرآن مى‌فرمايد:

«و الله يشهد إن المنافقين لكاذبون؛[3] خداوند شهادت مى‌دهد كه منافقين قطعاً دروغ‌گو هستند.

[1] . صحيح مسلم، كتاب الايمان، باب الدليل على حب الانصار وعلي من الايمان وعلاماته وبغضهم من علامات النفاق، ج 1، ص 86 و 120، ح 78؛ مسند احمد، ج 1، ص 95 و 135 و 153؛ سنن ترمذى، ج 5، ص 306 و 601، ح 3736؛ سنن الكبرى نسائى، ج 5، ص 47، ح 8187، ج 6، ص 535، ح 11749 و 11753؛ صحيح اابن حبان، ج 15، ص 367، ح 6924.

[2] . سير اعلام النبلاء ذهبى، ج 17، ص 169، رقم 100 شرح حال حاكم.

[3] . المنافقون، 1.