از آن دو نهى فرمود. يعنى از دو ركعت بعد از عصر.

البته در «صحيح بخارى» از ابوسعيد خدرى نيز به همين معنا با دو سند حديث روايت شده است كه هر دو از حيث سند مخدوش است، در اولى ابن شهاب زهرى است و در دومى عبدالملك بن عمير كه مى‌توانيد براى آشنايى با اين دو، به شرح حالشان در اين كتاب مراجعه كنيد. همچنين از ابوهريره نيز بخارى در اين موضوع حديث روايت كرده است.[1]

اين سه حديث از تناقضات متعدد بخارى در صحيحش است كه با دلائل آن در زير آشنا خواهيم شد. ما با ترتيب به احاديثى در اين موضوع و واقعيت آن اشاره مى‌كنيم تا براى خواننده عزيز هم واقعيت اين موضوع روشن و ثابت گردد و هم تناقض آشكار و متعدد بخارى در صحيحش.

واقعيت در مورد نماز نافله‌اى پس از عصر

قبل از اشاره و آشنايى با تأكيد برخى صحابه بر اين‌كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله هميشه به اتمام اين دو ركعت نماز مبادرت داشته‌اند، به اخبارى اشاره مى‌كنيم كه واقعيت حكم نماز پس از عصر و حديث پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را كه منظور آن حضرت چه بوده و چه فرموده‌اند، بيان و روشن مى‌كند.

عن على قال: قال رسول الله صلى الله عليه و آله:

لا يصلي بعد العصر الا أن تكون الشمس بيضاء مرتفعة؛[2]

اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: بعد از عصر تا زمانى كه سفيدى خورشيد بالا بوده و نمايان است، مى‌توان نماز خواند و پس از آن نمى‌توان نماز خواند.

[1] . صحيح بخارى، كتاب مواقيت الصلاة، باب مذكور، ج 2، ص 213، ح 586 و 588 و ج 3، ص 1374، ح 3555.

[2] . مسند احمد، ج 1، ص 80، ح 610 و 1073 و 1193 1076؛ مصنف ابن ابى شيبه، ج 2، ص 245؛ صحيح ابن خزيمه، ج 2، ص 265؛ صحيح ابن حبان، ج 4، ص 429 و ديگران.