كه يقين ندارى كه با فعل غير،اين عمل از دوش تو سقوط مى‌كند،بر تو لازم است كه آن فعل را به جا آورى.پس الاصل فى الواجبات العينية الا ما خرج بالدليل و ثبت كونه كفائيا.

5.اطلاق صيغه و تعينيت

آيا صيغۀ افعل،ظهور در وجوب تعيينى دارد و يا وجوب تخييرى؟به عبارت ديگر،از صيغۀ فعل،عند الاطلاق،وجوب تعيينى استفاده مى‌شود و يا وجوب تخييرى؟مقدمتا مى‌فرمايد:واجب از يك نظر منقسم مى‌شود به دو قسم:

1.تعيينى،2.تخييرى.

واجب تعيينى عبارت است از آن واجبى كه معينا و مشخصا خود او واجب است و شىء ديگرى نيست كه در عرض او باشد و جاى او را بگيرد.به بيان ديگر،عدل و بديل ندارد اما بديل و جانشين،گاهى طولى است و گاهى عرضى.واجب تعيينى، بديل عرضى ندارد اما طولى ممكن است داشته باشد.مثل نماز يوميّه كه چيز ديگرى جاى نماز را پر نمى‌كند كه بر انسان واجب باشد يا نماز بخواند و يا مثلا تصديق كند بلكه معينا بايد نماز بخواند.

واجب تخييرى آن است كه بديل و جانشين دارد و خود او معينا واجب نيست.

مانند خصال كفارۀ عمدى،كسى كه در ماه رمضان عمدا روزه را افطار مى‌كند،بر او واجب است كه يكى از سه كار را بكند:يا دو ماه پى‌درپى روزه بگيرد(صيام شهرين متتابعين)و يا يك بنده آزاد كند و يا شصت مسكين را اطعام كند.يا مثل كفارۀ حنث قسم كه كسى كه قسم جلاله بخورد و سپس قسم خود را بشكند،كفاره‌اش يكى از اين سه كار است: 1.إِطْعٰامُ عَشَرَةِ مَسٰاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مٰا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ،2.أَوْ كِسْوَتُهُمْ ، 3.أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ . 1حال بحث در اين است كه آيا صيغۀ افعل عند الاطلاق ظهور در كدام يك دارد؟

مى‌فرمايد:گاهى ما دليل خاص داريم بر اينكه فلان واجب،واجب تعيينى است

1) .سوره مائده،آيۀ 89.