1- يك دستاورد ويژه‌

حل و فصل اختلافات ركن مركزى سيستم تجارت چندجانبه است و دستاورد ويژه سازمان تجارت جهانى در ثبات اقتصاد جهانى محسوب مى‌شود.

بدون وجود ابزارى براى حل و فصل اختلافات و منازعات، سيستمهاى مبتنى بر قوانين هيچ گونه ارزشى نخواهند داشت؛ چون قوانين، قابليت اجرا و پياده شدن نخواهد داشت. رويه اين سازمان بر اهميت حكومت قانون تأكيد مى‌گذارد و به سيستم تجارى، قابليت اطمينان و پيش‌بينى بيشترى مى‌بخشد.

اين سيستم بر مقرراتى است كه به روشنى مشخص شده‌اند و جدول زمانى مربوط به تكميل هر مورد اختلاف نيز مشخص است.

در مرحله اول، حكم توسط يك هيئت حل اختلاف صادر مى‌گردد كه بعد از آن از طرف كل اعضاى سازمان تجارت جهانى تأييد يا رد مى‌شود. بررسى استينافى در موضوعات حقوقى امكان‌پذير است. با وجود اين، مسئله اساسى صدور حكم نيست، بلكه در صورت امكان، اولويت با حل و فصل اختلافات از طريق مشورت است. تا ماه مه سال 2003، قريب يك سوم از 300 مورد اختلاف براى بررسى هيئت رسيدگى واصل شده بود. اغلب موارد خارج از دادگاه و بدون ارجاع به هيئت رسيدگى‌

هيئت‌هاى رسيدگى‌

اين هيئت‌هاى رسيدگى همانند محاكم داورى هستند، اما برخلاف معمول در محاكم داورى اعضاى اين هيئت‌ها با مشورت كشورهاى درگير تعيين مى‌شوند. تنها در صورت به توافق نرسيدن طرفين اختلاف، مدير كل سازمان تجارت جهانى اقدام به تعيين اين اعضا مى‌كند. اين هيئت‌ها از 3 نفر (احتمالا 5 نفر) كارشناس از كشورهاى مختلف تشكيل مى‌شوند كه شواهد را بررسى مى‌كنند و درباره بر حق بودن يا بر حق نبودن طرفين تصميم‌گيرى مى‌كنند. گزارش هيئت رسيدگى به «ركن حل اختلاف» ارائه مى‌شوشد. اين ركن تنها در صورتى مى‌تواند گزارش ارسالى هيئت رسيدگى را رد كند كه كليه اعضا به صورت اجماع اين گزارش را نپذيرند. براى هر نوع اختلافى مى‌توان اعضاى اين هيئت‌ها را از ميان فهرست دائمى كانديداهاى خبره و يا از جاى ديگر انتخاب كرد. اين كارشناسان در مقام شخصى خويش عمل كرده و نمى‌توانند هيچ گونه رهنمود يا دستورى از دولتى دريافت كنند.