مى‌دهد تا مقررات بازرگانى حاكم بر جهان را بشناسند و اين اعتماد را فراهم مى‌كند كه تغييرات ناگهانى در سياستها رخ ندهد.

به بيان ديگر، مقررات بايستى شفاف و قابل پيش‌بينى باشند.

كوچكتر از كشورها انجام مى‌شود، متفاوت است (اين متفاوت از كاربرد كلمه «چندجانبه» در ساير زمينه‌هاى روابط بين‌المللى است كه مى‌تواند تعبير منطقه‌اى هم داشته باشد. مثلا ترتيبات امنيتى چندجانبه كه مى‌تواند منطقه‌اى هم باشد).

كمك به حل و فصل اختلافات‌

سومين جنبه فعاليتهاى «سازمان تجارت جهانى» حل و فصل منازعات و اختلافات است. روابط تجارى اغلب با منافع متعارض همراه است. قراردادها و موافقتنامه‌هاى تصويب‌شده در سيستم سازمان تجارت جهانى اغلب نياز به تفسير دارند. طريق هماهنگ براى حل و فصل اين اختلافات استفاده از برخى روشهاى بى‌طرفانه و بر مبناى اصول حقوقى مورد توافق است. در موافقتنامه‌هاى «سازمان تجارت جهانى» به اين هدف درباره فرايند حل و فصل اختلافات استناد مى‌شود.

متولد 1995، اما نه خيلى جوان!

اول ژانويه 1995 آغاز حيات سازمان تجارت جهانى است، اما از عمر نظام بازرگانى آن بيشتر از نيم قرن مى‌گذرد؛ زيرا از سال 1948 زمينه اجراى قواعد نظام بازرگانى در چارچوب موافقتنامه عمومى تعرفه و تجارت"GATT "[1] فراهم شده بود.

(دومين اجلاس وزرا در ماه مه 1998 در ژنو برگزار شد كه جشن پنجاه سالگى سيستم بود.)

چندى طول نكشيد كه موافقتنامه عمومى، يك سازمان غير رسمى بين‌المللى را عملا بنا نهاد و به صورت غير رسمى به عنوان‌GATT شناخته شد. طى سالها گات با

[1] .General Agrennment on Tariffs and Trade