مورد منسوجات و پوشاك و برخى موضوعات جديدتر كه درWTO مورد بحث قرار گرفتند، اين تقسيم‌بندى‌ها آشكار است.- كشورهاى در حال توسعه در ائتلافاتى چون گروه آفريقا و گروه كشورهاى با حداقل توسعه‌يافتگى خود را سازماندهى كرده‌اند. در بسيارى از موضوعهاى ديگر نيز كشورهاى در حال توسعه منافع مشتركى با ديگران ندارند و ممكن است در طرف مخالف در مذاكره قرار گيرند. به همين دليل تعدادى از ائتلافات بين گروههاى مختلف كشورهاى در حال توسعه به وجود آمده‌اند.

منشأ اختلافات مى‌تواند ناشى از اهميت بيش از اندازه موضوعاتى چون كشاورزى براى كشورهاى در حال توسعه باشد. اين خلاصه‌اى از بعضى از نكات مورد بحث درWTO بود.

«تعرفه‌هاى حداكثر و پله‌اى» چه هستند؟

تعرفه‌هاى حداكثر: در حال حاضر اكثر تعرفه‌هاى واردات مخصوصا در كشورهاى توسعه‌يافته، بسيار كم هستند. اما براى تعداد كمى از محصولات كه كشورها در مورد آنها حساس هستند (كشورها قصد دارند توليدكنندگان داخلى را حمايت كنند) تعرفه‌ها بالا مى‌مانند. اينها «تعرفه‌هاى حداكثر» هستند. بديهى است برخى از اينها بر صادرات كشورهاى در حال توسعه تأثير مى‌گذارند.

تعرفه‌هاى پله‌اى (تصاعدى): اگر كشورى بخواهد صنعت پردازش يا توليد خود را حمايت كند مى‌تواند تعرفه‌هاى كمترى روى مواد اوليه وارداتى مورد استفاده در صنايع مورد نظر (با هدف كاهش هزينه‌هاى صنعت) تعيين و تعرفه‌هاى بالاترى را روى واردات محصولات ساخته‌شده همان توليدات براى حمايت از كالاهاى توليدى صنايع مربوطه اعمال نمايد. اين همان «تعرفه پله‌اى» است.

مشاركت در سيستم: فرصتها و نگرانيها

موافقتنامه‌هاى سازمان تجارت جهانى كه نتيجه مذاكرات تجارى دور اروگوئه 94- 1986 است، فرصتهاى چندى را به نفع كشورهاى در حال توسعه فراهم مى‌كنند.

هدف از آزادسازى بيشتر در مذاكرات دستور كار دوحه تقويت اين فرصت‌هاست.

در بين اين منافع براى كشورهاى در حال توسعه فرصتهاى صادراتى زير به چشم مى‌خورد:

* اصلاحات بنيادى در تجارت كشاورزى؛

* تصميم براى حذف تدريجى سهميه‌بندى صادرات منسوجات و پوشاك كشورهاى در حال توسعه؛