2- فرايند كار در هيئت رسيدگى‌

حل اختلاف در سازمان تجارت جهانى مراحل متفاوتى دارد. در تمام اين مراحل كشورهاى درگير تشويق مى‌شوند تا اختلاف فى مابين را خارج از دادگاه حل و فصل نمايند. در كليه مراحل، مدير كل سازمان تجارت جهانى آماده ارائه مساعى جميله، ميانجيگرى و يا كمك به منظور رسيدن به سازش است.

مطالعه موردى: جدول زمانبندى در عمل‌

در 23 ژانويه سال 1995، كشور ونزوئلا به ركن حل و فصل اختلافات شكايت كرد.

ونزوئلا در شكايت خود اظهار داشت كه ايالات متحده قواعدى را اعمال مى‌كند كه نوعى تبعيض در واردات بنزين است و به همين دليل رسما درخواست كرد كه با ايالات متحده، مشورتهايى در اين زمينه داشته باشد. درست يك سال بعد (در 29 ژانويه 1996) هيئت رسيدگى به حل اختلاف گزارش اوليه خود را تكميل كرد (تا آن زمان كشور برزيل نيز به اين مورد اختلاف ملحق شده بود و شكايت خود را در آوريل 1996 تسليم ركن حل اختلاف كرد). هيئت رسيدگى حل اختلاف اول هر دو شكايت را بررسى كرد. ايالات متحده تقاضاى استيناف نمود. ركن استينافى نيز گزارش خود را تكميل كرد و نهايتا ركن حل و فصل اختلافات در تاريخ 20 مه 1996 يعنى يك سال و چهار ماه بعد از طرح شكايت اوليه گزارش مربوطه را پذيرفت. شش ماه و نيم طول كشيد تا ايالات متحده و ونزوئلا در زمينه كارهايى كه ايالات متحده مى‌بايست انجام دهد به توافق برسند. زمان در نظر گرفته‌شده براى اجراى توافقها 15 ماه از تاريخ رسيدگى استينافى بود (20 مه 1996 لغايت 20 اوت 1997).

دعوا به اين دليل بروز كرد كه ايالات متحده، قواعد سختگيرانه‌ترى را در مورد ويژگيهاى شيميايى بنزين وارداتى در مقايسه با بنزين تصفيه‌شده داخلى اعمال كرد.

ونزوئلا و سپس برزيل اظهار داشتند كه اين اقلام ايالات متحده منصفانه نيست، زيرا بنزين توليدشده در ايالات متحده ملزم به رعايت استانداردهاى بنزين وارداتى‌