بدون فشار خارجى اعمال كنند، ولى اصلاحات مى‌تواند تحت تأثير گروههاى داخلى داراى منافع خاص كه منافع خود را مقدم بر منافع كل كشور مى‌دانند مواجه با تأخير يا توقف شود. در اين قبيل موارد لزوم ايفاى تعهدات چند جانبه مى‌تواند به دولتها براى پيشبرد رشد و توسعه اقتصادى از طريق اصلاحات اقتصادى كمك كند. به همين طريق فرصت درگير شدن در مذاكرات تجارى دوجانبه با ساير اعضاى سازمان تجارت جهانى مى‌تواند به كشور كمك كند تا بر گروههاى داخلى داراى منافع خاص كه درصدد حفظ موقعيت خود به قيمت هزينه كردن از بقيه ملت هستند، غلبه كند (مثلا يك كشور مى‌تواند با استفاده از موانع تجارى پايين‌تر براى برخى از صادراتش در مقابل كاهش موانع واردات خود در يك مذاكرات دوجانبه موفق شود).

اگر كشورهاى با درآمد پايين بهره‌مند شوند، همه كشورها منتفع مى‌شوند. كشورهاى توسعه يافته و در حال توسعه پيشرفته‌تر، در آتيه اقتصادى كشورهاى در حال توسعه با درآمد كمتر، داراى منافع هستند.

بنابراين به نفعشان است بازارشان را به روى كالاها و خدماتى كه كشورهاى در حال توسعه با درآمد كمتر صادر مى‌كنند يا مى‌توانند در آينده صادر كنند، گشايند. همچنين به نفعشان است كه به كشورهاى در حال توسعه با درآمد كمتر، براى غلبه بر محدوديتهاى عرضه داخلى و مشاركت كاملتر در فعاليتهاى سازمان تجارت جهانى، سخاوتمندانه كمك كنند.

«كشورهاى صنعتى كه فقط 20 درصد از اعضاى گات را شكل مى‌دادند 70 درصد از درآمد اضافى ايجاد شده از طريق اجراى دور اروگوئه را كسب مى‌كنند.»

لوئيس فرناندو جاراميلو، رئيس سابق گروه 77 و سفير كلمبيا

«در بسيارى موارد تبديل اينگونه حقوق تجارى چند جانبه به امتيازات تجارى مستحكم نيازمند اقدام از طريق دولتها و حمايت فعال جامعه تجارى است. بسيارى از كشورهاى در حال توسعه و كشورهاى در حال گذار خود را از نظر نهادها و منابع مالى و انسانى مورد نياز براى تحقق اين هدف ضعييفف يافته‌اند.»

آنكتاد- سازمان تجارت جهانى‌

تقويت مشاركت كشورهاى در حال توسعه در تجارت جهانى و سيستم تجارى چند جانبه‌

1996