درخواست از خود به تو داده[1] کليدهاي خزانه‌هاي خويش در دو دست تو (يعني به طور کامل) و در اختيارت نهاده است، که در هر زمان بخواهي به وسيلة دعا، درخواست گشودن درهاي نعمت او را مي‌نمايي و فرو ريختن پياپي باران رحمت وي را طلب مي‌کني. و البته تأخير در اجابت دعا، تو را نااميد نسازد ، زيرا بخشش به اندازة نيّت است.[2]

رُبَّمَا أُخِّرَتْ عَنْكَ الْإِجَابَةُ لِيَكُونَ ذَلِكَ أَعْظَمَ لِأَجْرِ السَّائِلِ، وَ أَجْزَلَ لِعَطَاءِ الْآمِلِ وَ رُبَّمَا سَأَلْتَ الشَّيْ‌ءَ فَلَا تُؤْتَاهُ، وَ أُوتِيتَ خَيْراً مِنْهُ عَاجِلًا أَوْ اَجِلًا أَوْ صُرِفَ عَنْكَ لِمَا هُوَ خَيْرٌ لَكَ؛ ديگر آن که چه بسا در اجابت دعاي تو تأخير رخ مي‌دهد تا اين تأخير موجب پاداش بيشتر براي درخواست کننده و افزون شدن عطاي آرزوکننده گردد. و بسا چيزي را تو درخواست مي‌کني، آن چيز به تو داده نمي‌شود، امّا زود (يعني در دنيا) يا دير (ظاهراً در آخرت) بهتر از آن به تو داده مي‌شود، يا به علّت امري که خير و مصلحت تو در آن است دعايت به اجابت نمي‌رسد.

فَلَرُبَّ أَمْرٍ قَدْ طَلَبْتَهُ فِيهِ هَلَاكُ دِينِكَ لَوْ أُوتِيتَهُ فَلْتَكُنْ مَسْأَلَتُكَ فِيمَا يَبْقَى لَكَ جَمَالُهُ، وَ يُنْفَى عَنْكَ وَبَالُهُ. فَالْمَالُ لَا يَبْقَى لَكَ وَ لَا تَبْقَى لَهُ؛ و چه بسا که همانا چيزي را درخواست کرده‌اي تا به تو داده شود که از ميان رفتن دينت در آن خواهد بود، پس بايد درخواست تو درباره چيزي بوده باشد که نيکويي و زيبايي آن برايت باقي بماند و رنج آن از تو دور گردد، که مال براي تو باقي نمي‌ماند، تو هم براي مال باقي نمي‌ماني (پس درخواست مال برايت سودي در بر ندارد).

[1] . اشاره به قسمتي از آية 60 سورة مؤمن: «وَ قالَ رَبُّکمْ اُدْعُوني اَسْتَجِبْ لَکُمْ».

[2] . يعني اجابت موقوف بر استعداد و اخلاص نيّت است و اگر به تأخير افتد، ممکن است به اين علّت بوده باشد که نيّت درخواست کننده، خالص نبوده است. (ابن ميثم)