و نيز يک گناه تو را يکي حساب کرده است، امّا يک کار نيکت را ده کار نيک، شمارده[1] و درِ توبه و بازگشت را براي تو گشوده است.

فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاكَ فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِكَ وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِكَ، وَ شَكَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَكَ، وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِكَ؛ پس هر گاه او را ندا کني، صدايت را مي‌شنود و چون با وي به راز سخن بگويي، او راز تو را مي‌داند. پس تو حاجت خود را نزد او مي‌بري و حالت خويشتن را در برابر او آشکار مي‌سازي. و از غم و اندوه خود به او شکايت مي‌کني و برطرف شدن ناراحتي‌ها و گرفتاري‌هاي خود را از وي مي‌خواهي، و براي کارهايت از او ياري مي‌جويي.

10- شرايط اجابت دعا

وَ سَأَلْتَهُ مِنْ خَزَائِنِ رَحْمَتِهِ مَا لَا يَقْدِرُ عَلَى إِعْطَائِهِ غَيْرُهُ مِنْ زِيَادَةِ الْأَعْمَارِ، وَ صِحَّةِ الْأَبْدَانِ وَ سَعَةِ الْأَرْزَاقِ. ثُمَّ جَعَلَ فِي يَدَيْكَ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ مِنْ مَسْأَلَتِهِ فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ، وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِيبَ رَحْمَتِهِ فَلَا يُقَنِّطَنَّكَ إِبْطَاءُ إِجَابَتِهِ فَإِنَّ الْعَطِيَّةَ عَلَى قَدْرِ النِّيَّةِ؛ و چيزهايي را که جز خدا، هيچ کس قدرت عطا کردن آنها را ندارد، از قبيل افزون شدن عمر و سلامتي بدن و وسعتِ روزي، از او درخواست مي‌کني تا از خزينه‌هاي رحمت خود به تو عطا فرمايد. گذشته از اين‌ها، با اجازه‌اي که براي

[1] . اشاره به آيه 160 از سوره انعام: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنةِ فَلَهُ عَشْرُ اَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسِّئَةِ فَلا يُجزي اِلا مِثْلَها وَ هَمْ لا يُظْلَمُونَ».