فريده شده‌اي، آنگاه آموختي و دانستي. و چه بسيار است چيزهايي از امور مختلف که نسبت به آن ناداني و فکرت در درک آن سرگردان و بصيرت تو در آن گمراه است، امّا در آينده (يا پس از اين ناداني و سرگرداني) به آن دانا مي‌شوي. بنابراين به رحمت و لطف آن کس که تو را آفريده و به تو روزي داده و اندامهايت را موزون و متناسب آفريده، چنگ بزن و پناه ببر. و بايد بندگي تو براي او و رغبت و توجه تو به سوي او و ترس تو از خشم او بوده باشد.

وَ اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّ أَحَداً لَمْ يُنْبِيءْ عَنِ اللهِ كَمَا أَنْبَأَ عَنْهُ الرَّسُولُ o فَارْضَ بِهِ رَائِداً وَ إِلَى النَّجَاةِ قَائِداً، فَإِنِّي لَمْ الُكَ نَصِيحَةً وَ إِنَّكَ لَنْ تَبْلُغَ فِي النَّظَرِ لِنَفْسِكَ وَ إِنِ اجْتَهَدْتَ مَبْلَغَ نَظَرِي لَكَ؛ و بدان اين پسرکِ من! که هيچ کس بدانگونه که پيامبر o از خدا خبر داده، از وي خبر نداده است، پس به داشتن خبر دهنده‌اي اين چنين که از خدا و رحمت او نسبت به بندگانش با راستي خبر مي‌دهد[1] و نيز به پيشوايي همچون او که ما را براي رهايي از خطر رهبري مي‌کند، خشنود باش. (و مباهات کن) پس از اين سخن، (بدان که) همانا من در خيرخواهي درباره تو کوتاهي نکردم و نهايت کوشش را به کار بردم و به راستي تو در تفکّر و انديشه کردن براي خود، هر قدر هم کوشش کني، هرگز به اندازه فکر و انديشه من درباره تو، نخواهي رسيد.

[1] . کلمة رائد در جملة «فَارْضَ بِهِ رائِدّا» به معني کسي است که از سوي قومي به طلب آب و گياه براي چرانيدن احشام مي‌رود و هنگام بازگشت حقيقت آنچه را ديده به اطلاع آن قوم مي‌رساند.