7- وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً؛ و يار مظلوم باشيد.

8- أُوصِيكُمَا وَ جَمِيعَ وَلَدِي وَ أَهْلِي وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي بِتَقْوَى اللهِ؛ من به شما و همه فرزندان و اهل‌بيت خود و به هر کسي که اين نامه من به او مي‌رسد، حذر کردن از ناخشنودي خدا را سفارش مي‌کنم.

9- وَنَظْمِ أَمْرِكُمْ؛ و به منظّم ساختن کارهايتان.

10- وَصَلَاحِ ذَاتِ بَيْنِكُمْ فَإِنِّي سَمِعْتُ جَدَّكُمَا (صلى الله عليه وآله) يَقُولُ صَلَاحُ ذَاتِ الْبَيْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَ الصِّيَامِ؛ و به اصلاح كردن هر چيزي که موجب پراکندگي و اختلاف در ميانتان مي‌گردد وصيّت مي‌کنم، که همانا من از جدّ شما o شنيدم که مي‌گفت: به صلاح آوردن و از ميان بردن اختلاف ميان دو تن يا دو قبيله ؛ از عموم نمازها و روزه‌ها بهتر و با فضيلت ‌تر است.

11- وَ اللهَ اللهَ فِي الْأَيْتَامِ فَلَا تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لَا يَضِيعُوا بِحَضْرَتِكُمْ؛ خدا را در نظر گيريد، خدا را در نظر گيريد ( از خدا حذر کنيد، از خدا حذر کنيد) در مورد يتيمان، که براي دهانشان نوبت قرار ندهيد[1] ( يک بار غذا به آنان بدهيد و بار ديگر ندهيد، بلکه همواره ايشان را سير نگهداريد) و اين که آنان در حضور شما (از بينوايي و گرسنگي) از ميان نروند.

12- وَ اللهَ اللهَ فِي جِيرَانِكُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِيَّةُ نَبِيِّكُمْ مَا زَالَ يُوصِي بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُمْ؛ خدا را در نظر گيريد، خدا را در نظر گيريد (يا از خشم خدا حذر کنيد، از خشم خدا حذر کنيد) درباره همسايگان خود که به راستي رعايت حال آنان وصيّت پيامبرتان

[1] . کلمه غِبّ به اين معني است که کاري يک روز در ميان انجام گيرد و از اين روي جملة: فَلا تُغِبّوا اَفْواهَهُمْ چنين ترجمه شد که يک بار غذا به آنان بدهيد و بار ديگر ندهيد.