پيامبر و نماز شب

عطاء بن ابي رياح مي‌گويد: «روزي نزد عايشه رفتم، از او پرسيدم، شگفت‌انگيزترين کاري که در عمرت از پيامبر اسلام  ديدي چه بود؟»

گفت: «کار پيامبر همه‌اش شگفت‌انگيز بود، ولي از همه عجيب‌تر اينکه شبي از شب ها که پيامبر به استراحت پرداخته بود، هنوز آرام نگرفته بود که از جا برخاست و وضو گرفت و به نماز ايستاد و آن‌قدر در حال نماز اشک ريخت که جلوي لباسش از اشک چشمش تر شد و سپس سر به سجده نهاد و چندان گريست که زمين از اشک چشمش تر شد و همچنان تا طلوع صبح منقلب و گريان بود».

هنگامي که بلال او را به نماز صبح خواند، پيامبر را گريان ديد. عرض کرد: «چرا چنين گريانيد؟ شما که مشمول لطف خداييد» ، فرمود: «اَوَ لَمْ اَکوُنَ عَبْداً شَکُوراً؟! «آيا نبايد بنده شکرگزار خدا باشم؟!».[1]

[1] . تفسير نمونه، ج3، ص213 ؛ سفينة البحار، ج1، ص420.