نماز شب در قصص و حکايات

پيامبر بزرگ اسلام صلي‌الله‌علیه‌و‌آله و ائمه معصومين علیهم‌السلام و اولياء خدا در به پاداري نماز شب و ناله سحري پيش قدم بوده و همچنين مردم را به آن ترغيب مي‌کردند.

در بسياري از کتاب هايي که داستان زندگي آن ها را نقل مي‌نمايد به مسأله شب زنده‌داري آنان اشاره شده است. علماي ربّاني نيز به پيروي از معصومين علیهم‌السلام شب زنده‌داري و سحرخيزي را غنيمت شمرده و سحرگاهان را با دعا و نماز و ياد خدا سپري مي‌کردند.

مي‌گويند مرحوم آيت‌الله «سيّد محمدباقر درچه‌اي» استاد آيت‌الله العظمي بروجردي v در قنوت نماز شب خود دعاي ابوحمزه ثمالي را ايستاده مي‌خواندند، و علامه طباطبايي v نيز شب هاي ماه رمضان را تا صبح بيدار بود، مقداري مطالعه مي‌کرد و بقيه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود؛[1]

لذا بخاطر اهميت تأکيد بر به پا داري نماز شب و تهجّد و سحرخيزي،ما در اين جا نمونه‌هايي از شب زنده‌داري آن بزرگان را نقل مي‌کنيم:

[1] . ره توشه راهيان نور، رمضان 79، ص55-54.