نکته‌ها:

در اينجا بايد به سه نکته توجه داشت:

1. از مفاد اين آيه شريفه، به اهميت اجتماع پي مي‌بريم، زيرا پيامبر اسلام صلي‌الله‌علیه‌و‌آله در حال جنگ هم، نماز را به جماعت گزارد و چنانکه در ترجمه گفتيم سپاه را به دو گروه تقسيم کرد: گروه اول؛ نخستين رکعت را به جماعت ادا کردند و رکعت دوم را فرادا گزاردند. آنگاه گروه دوم؛ رکعت اول نماز خود را به جماعت خواندند و پيغمبر در رکعت دوم تأني بکار برد تا در تشهد، دو گروه بهم پيوستند و نماز همه به جماعت خاتمه يافت.[1]

2. روشن است که منظور از بودن پيامبر صلي‌الله‌علیه‌و‌آله در ميان مسلمانان براي به پا داشتن نماز خوف، اين نيست که انجام اين نماز مشروط به وجود شخص پيامبرo است، بلکه منظور وجود امام و پيشوائي براي انجام جماعت در ميان سربازان و مجاهدان است و لذا حضرت علي عليه‌السلام و امام حسينAنيز نماز خوف بجاي آوردند و حتي جمعي از فرماندهان لشکرهاي اسلامي همانند حذيفه، اين برنامه اسلام را (نماز جماعت به روش نماز خوف) به هنگام لزوم انجام دادند.[2]

3. مي‌دانيم که نماز جماعت در اسلام واجب نيست، ولي از

[1] . احکام قرآن ، ص399 .

[2] . همان ، ص102 ، به نقل از کنز العرفان ، ج1 ، ص191.