کنندگان رکوع کنيد».

اين تعبير شايد به خاطر آن باشد که نماز يهود، مطلقاً داراي رکوع نبوده، اين نماز مسلمانان است که يکي از ارکان اصلي آن، رکوع محسوب مي‌شود.[1]

همچنين فاضل مقداد از جمله ي «و ارکعوا مع الراکعين»؛ امر به نماز جماعت را استفاده کرده است و گفته است: امر نسبت به جماعت جمعه عنوان وجوبي دارد و نسبت به نمازهاي ديگر داراي عنوان استحبابي است.

حنابله ( يكي از فِرَق اهل تسنن ) ؛ جماعت در نماز را واجب‌مي‌دانند. مدرک رأي آنها حديثي است از پيغمبر که به هدم خانه کسي که در نماز جماعت حاضر نشود، دستور داده است.

اما باقي مذاهب، جماعت در نماز را سنّت مؤکد شمرده‌اند.[2]

آيه دوم:

وَ إِذا کُنْتَ فيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَکَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَکُونُوا مِنْ وَرائِکُمْ وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَکَ ... ؛[3]

و هرگاه (اي رسول گرامي در ميدان جنگ) در ميان سپاه اسلام باشي و براي آنها نماز (جماعت) بر پا داري، بايد (مسلمانان به دو گروه تقسيم شوند نخست) دسته‌اي از آنها با تو (به نماز) برخيزند و بايد سلاح هاي خود را با خود برگيرند

[1] . تفسير نمونه ، ج1 ، ص209.

[2] . احکام قرآن ، ص399 .

[3] . سوره نساء/102 .