اروندکنار

اَرْوَنْدْکِنار [arvand-kenār]، شهری در شهرستان آبادان (استان خوزستان).
این شهر به عنوان مرکز بخش اروندکنار با °48 و ´28 طول و °30 و ´3 عرض جغرافیایی در جنوبی‌ترین قسمت شهرستان آبادان واقع است.
فاصلۀ شهر اروندکنار تا آبادان 48کیلومتر است که با جاده‌ای آسفالته به هم راه دارند. آب‌وهوای این ناحیه به‌سبب مجاورت با خلیج فارس گرم و مرطوب، و ارتفاعش از سطح دریا 2 متر است.
جایی‌که اکنون مرکز شهر است، در گذشته حاجی سلطان نامیده می‌شد که به سبب احداث ساختمانی گِلی توسط شخصی به نام حاجی سلطان به این‌نام و یا به قصر(نهر قصر) معروف بوده است (نک‌ : رشیدیان، 100؛ میریان، 281). حاجی سلطان بعدها قُصبه و یا قُصبۀ معمره نام گرفت (نجم‌الملک، 42؛ فرهنگ جغرافیایی ایران، 6/ 273).
شهر اروندکنار بـه سبب جایگاه خاص جغرافیایی ـ بازرگانی و امکان دسترسی آسان به خلیج فارس از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. جمعیت آن، بنا بر سرشماری 1375ش، 377‘6 نفر بود که بر اساس برآورد در 1384ش به 603‘8 نفر رسیده است. با شروع جنگ عراق با ایران ساکنان اروندکنار همچون جمعیت سایر مناطق جنگ‌زده، شهر را به سوی مناطق غیر جنگی ایران ترک کردند، چندان‌که جمعیت شهر تا اسفند 1371ش، با 101 خانوار جنگ‌زده، به 569 نفر کاهش یافت ( آمارنامه، 40). پس از پایان جنگ و آغاز بازسازی مناطق جنگ‌زده جمعیت اروندکنار دوباره رو به افزایش گذاشت.*

مآخذ

آمارنامۀ استان خوزستان‌(1372ش)، مرکز آمار ایران، تهران، 1373ش؛
رشیدیان، نیره‌زمان، نگاهی به تاریخ خوزستان، تهران، 1367ش؛
فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (آبادان)، ادارۀ جغرافیایی ارتش، تهران، 1365ش، ج 90؛
میریان، عباس، جغرافیای تاریخی خلیج و دریای پارس، خرمشهر، 1353ش؛
نجم‌الملک، عبدالغفار، سفرنامۀ خوزستان، به کوشش محمد دبیرسیاقی، تهران، 1341ش.

جعفر اسحاقی تیموری