استروپ

اِستروپ \ est[e]rup\ (در دانمارکی: اِسدرُب)، یاکوب برونوم اِسکاوِنیوس (1825-1913م/ 1240-1332ق)، نخست‌وزیر محافظه‌کار دانمارک (1875-1894م) و از رهبران سیاسی این کشور.
استروپ از 1854 تا 1855م نمایندۀ مجلس عوام بود و در 1864م به‌عنوان عضو «حزب ملی زمین‌داران» وارد مجلس اعیان دانمارک شد. او در مقام وزیر کشور (1865-1869م)، در تدوین قانون اساسی جدید در 1866م مؤثر بود، قانونی که به زمین‌داران در مجلس اعیان اختیارات فراوانی اعطا کرد. استروپ از مخالفان نظام مردم‌سالاری و حق رأی دادن برای همۀ مردم بود.
استروپ در 1875م، با پشتیبانی اکثریت نمایندگان و شاه کریستیان (کرِسدیان) نهم، نخست‌وزیر شد. جناح راست برای امور دفاعی، بودجۀ فراوانی درخواست کرد، ولی مجلس عوام این پیشنهاد را رد کرد. استروپ با امکان دادن به شاه برای اعلام بودجۀ موقت، توانست دولتش را بر سر کار نگه دارد. لیبرالها این اقدامات را مخالف قانون اساسی می‌دانستند، اما استروپ با عملیات پلیسی و قانون جزایی سخت‌تر، به مقابله با ناآرامیهای اجتماعی برخاست.
حزب لیبرال دانمارک که با حزب محافظه‌کار نیرومندی روبه‌رو بود، دستخوش انشعاب شد. از آن پس، محافظه‌کاران به رهبری استروپ تقریباً به مدت دو دهه زمام حکومت را به دست گرفتند. او با همکاری برخی از لیبرالهای میانه‌رو پاره‌ای اصلاحات اجتماعی را عملی ساخت.
بحران سیاسی ناشی از اقدامات استروپ، سرانجام، عامل سقوط او در 1894م شد؛ با این حال، او سالها عضو حزب، و همچنان منتقد برجستۀ دولت لیبرال باقی ماند.

مآخذ

EA, 2006;
EB, 2008.
بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه