استرابادی، شرف الدین

استـرابـادی‌ \ astar-ābādi\ ، شـرف‌الـدیـن، نـام کـامل او: شرف‌الدین‌ علی حسینی ‌استرابادی نجفی، از علمای امامیه در سدۀ 10ق/ 16م. او شاگرد محقق کرکی بود (مجلسی، 13؛ افندی، 66-67). مجلسی و شیخ حر عاملی وی را ستوده‌اند (مجلسی، همان‌جا؛ حر عاملی، 131).
استرابادی را دو کتاب است: یکی تأویل الآیات الظاهرة فـی فضائـل العتـرة الطاهـره (نک‌ : حـر عـاملی، همان‌جا؛ افـنـدی، 68-69) که از وسعت اطلاعات حدیثی مؤلف حکایت دارد و دو بار در قم به چاپ رسیده است، و دیگری شرحی است بر الجعفریۀ محقق کرکی (افندی، 67؛ آقابزرگ، 145) که نسخه‌ای از آن در کتابخانۀ آستان قدس رضوی موجود است ( آستان...، 419).

مآخذ

آستان قدس، فهرست الفبایی؛
افندی، عبدالله، ریاض العلماء، به‌کوشش احمد حسینی، قم، 1401ق، ج 4؛
آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة (قرن 10)، به‌کوشش علینقی منزوی، تهران، 1366ش؛
حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، به‌کوشش احمد حسینی، بغداد، 1385ق، ج 2؛
مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، 1403ق/ 1983م، ج 1.

بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث (دبا)