استاتیوس

اِستاتیوس \ [e]stātiyus\ ، پوبلیـوس پاپینیوس ( ح 45- ح 96م)، از بزرگ‌ترین شاعران حماسی و غنایی رومی. او شاعر دربار دُمیتیانوس، امپراتور روم، و برندۀ جایزۀ جشنوارۀ سالانه‌ای بود که با حمایت امپراتور برگزار می‌شد.
استاتیوس در ناپل زاده شد و در دربار دمیتیانوس خدمت کرد. آثار باز‌مانده از او عبارت‌اند از «دفترهای پنج‌گانۀ جنگل (جنگلها)»، مجموعه‌ای مشتمل بر 32 شعر که به مناسبتهای خاصی سروده شده‌اند؛ «تِبای نامه»، شعری حماسی در 12 کتاب که به شرح ماجراهای سفر «مخالفان هفت‌گانۀ تِبِس» می‌پردازد؛ و «آخیلِّئوس‌نامه»، مشتمل بر دو کتاب ناتمام که قهرمانیهای آشیل (آخیلئوس‌) و رویدادهای زندگی او را پیش از جنگ تروا توصیف می‌کند.
استاتیوس برترین شاعر حماسی زمان خویش به شمار می‌آمد، اما در هیچ بخشی از آثار او شواهدی که از قریحۀ طبیعی سرشار و توان خارق‌العادۀ او حاکی باشد، دیده نمی‌شود. شعرهای کتاب «جنگلها» در مقایسه با اشعار بلندپروازانه‌تر او، «تبای‌نامه» و «آخیلئوس‌نامه»، دلنوازترند. برخی از منتقدان معاصر تنها ویرژیل را در شاعری از او برتر می‌دانند.

مآخذ

CE, 6th edition;
EA, 2006;
EB, 2008;
ME, 2005.
بخش ادبیات جهان