آق حصاری

آق‌حصاری \āq-hesārī\، محیی‌الدین محمد بن بدرالدین ‌محمود حنفی صاروخانی رومی (د 1001 ق / 1593 م)، ادیب و شاعر ترک. او در آق‌حصار (شهری در ترکیۀ امروز) زاده شد (زرکلی، 6 / 275؛ محبی 3 / 400). در 963 ق / 1556 م، به مصر سفر کرد و در آنجا منصب قضاوت یافت (عطایی، 321). در 982‌ ق / 1574 م، به مدینه رفت و در آنجا مقام و عنوان شیخ الحرم النبوی گرفت و در آن شهر ماندگار شد (حاجی خلیفه، 1 / 459؛ عطایی، همانجا؛ محبی، 3 / 401). اندکی پیش از درگذشت، سفری به دمشق کرد و در این شهر در 998 ق / 1590 م، شرحی بر قصیدۀ بُردۀ بوصیری نگاشت (بغدادی، 2 / 360). بیشتر مآخذ، مرگ او را 1001 ق در مکه دانسته، و گفته‌اند که در همان شهر به خاک سپرده شد (محبی، حاجی خلیفه، همانجاها).
آق‌حصاری به فرقۀ نقشبندیه گرایش داشت و به مشایخ آن سلسله ارادت می‌ورزید (عطایی، همانجا). او بر 3 زبان ترکی، عربی و پارسی تسلط داشت و به هر 3 زبان شعر می‌سرود. به تشویق وی، سودی شرح مشهور خود را بر دیوان حافظ نگاشت (دانشنامه، 1 / 122).

مآخذ

بغدادی، هدیه؛
حاجی خلیفه، کشف؛
دانشنامه؛
زرکلی، اعلام؛
عطایی، عطاءالله، حدائق الحقائق فی تکملة الشقائق، استانبول، 1268 ق؛
محبی دمشقی، محمد‌امین، خلاصة الاثر، بیروت، 1284 ق.

علی آل‌داود (دبا)