آروال، برادران

آرْوال، بَرادَران [barādarān-e ārvāl]، در روم‌ باستان، گروهی از کاهنان که وظیفۀ اصلی آنها اهدای قربانی در ملأ عام به منظور بارور کردن مزارع بود. این گروه که احتمالاً قدمت بسیار داشت، در دوران جمهوری روم تقریباً به فراموشی سپرده شد، ولی امپراتور آوگوستوس آن را احیا کرد. گروه برادران آروال متشکل از 12 عضو بود که از میان عالی‌ترین مقامات انتخاب می‌شدند و مادام‌العمر در این سمت بودند؛ امپراتور نیز در دوران فرمانروایی خویش از جمله اعضای آن بود. (101)