نویسنده (ها) :
علی رضایی نژاد
آخرین بروز رسانی : دوشنبه 2 دی 1398 تاریخچه مقاله
اَزْگیل [azgīl]، میوه و نیز درختی از تیرۀ گل سرخیان با نام علمی مِسپیلوس گِرمانیکا. ارتفاع این درخت به 6 متر میرسد. شاخههای خاردار این گیاه در جوانی خزدارند و سپس رفتهرفته صاف میشوند. برگهای ازگیل نیزهای تا بیضیِ کشیده با نوک کُند یا کشیده و با قاعدۀ گرد یا گُوهای هستند. حاشیۀ برگها صاف یا دارای دندانههای غدهای است. روی برگ ازگیل به رنگ سبز تیره و پشت آن به رنگ سبز خاکستری است. کنار رگبرگها کرکدار است و حاشیۀ آنها را کرکهایی پشمین میپوشانند. گلهای ازگیل سفید رنگ، درشت، منفرد و تقریباً بدون پایهاند و میوۀ آنگاه کروی و گاه گلابیشکل و قهوهای رنگ است. روی پوست ازگیل کرکهای نمدی مخملی و عدسکهای سفیدی دیده میشوند و اندازۀ آن در حد یک گردو است. چوب درخت ازگیل بسیار سخت و به رنگ حنایی وشن، و پوست آن دارای تانن است. این گیاه در تمامی جنگلهای شمال ایران میروید. در مناطق خشک برای تکثیر آن از پیوند شکمی ازگیل بر روی پایۀ زالزالک استفاده میکنند.