آرنت

آرْنِت [ārnèt]، آلفرد، ریتـِر فـون (1819-1897م/ 1234-1315ق)، مورخ اتریشی که اعتبارش عمدتاً معلول ارزیابی و انتشار منابع موجود تاریخ اتریش است. در 1841م آرنت از سوی کلِمِنس فون مِتِرنیش، یکی از دولتمردان اتریش شغلی در مرکز اسناد دولتی پیدا کرد و در 1868م به ریاست آن رسید. او در 1879م رئیس فرهنگستان علوم امپراتوری شد و در 1896م در مونیخ به ریاست کمیسیون تاریخ فرهنگستان علوم باواریا منصوب گردید.
مهم‌ترین آثار منتشر شدۀ او دربارۀ سدۀ 18م، و اعتبار آنها مرهون تسهیلات ویژه‌ای است که در اختیار او قرار گرفته بود. این کتابها عبارت‌اند از زندگی‌نامه‌های «ارتشبد گیدو فون اشتارِمبِرگ» (1853م)، «شاهزاده اوژِن دو ساووا» (1858م) و «ماری ترز» (1863- 1879م) و نیز مجموعه‌های جداگانه‌ای از مکاتبات ماری و ماری آنتوانِت، ماری ترز و یوزِف دوم، یوزف دوم و لئوپولد، و یوزف دوم و کاترین، ملکۀ روسیه.
خاطرات جوانی او با عنوان «از زندگی من» در 1893م به چاپ رسید.
آرنت در 1848م به عنوان عضو مجلس فرانکفورت به حرفۀ سیاسی پرداخت و پس از آن در 1861م عضو مجلس عوام، و از 1869م عضو مجلس اعیان اتریش شد. او طرفدار حزب لیبرال مشروطه‌خواه بود. (193)