آذرباد زردشتان

آذَرْبادِ زَرْدُشْتان [āzarbād-e zardoštān]، نوۀ آذرباد مهرسپندان(انکلساریا،30) که نسبش به منوچهر می‌رسد(بندهش، 203-204). وی از شخصیتهای دورۀ ساسانی است که باتوجه به متن اندرزنامه‌ای که به او منسوب است، 150 سال عمر کرده، و از این مدت، 90 سال موبدان موبد بوده است (نک‌ : «متنهای پهلوی»، 81؛ متون پهلوی، 119).
همچنین‌به‌نوشتۀکتاب سوم دینکرد(فصل 137)،آذرباد زردشتان در دورۀ سلطنت یزدگرداول(399-420م) موبدان موبد ایران بوده، و بخشی از اندرزهای مندرج در کتاب ششم دینکرد به او منسوب است(انکلساریا،همانجا؛ دومناش، 142؛ شَکِد، 184-185).

مآخذ

بندهش ایرانی، دست‌نوشتۀ TD1، چاپ عکسی، تهران، 1348ش؛
متون پهلوی، ترجمۀ سعید عریان، تهران، 1371ش؛
نیز:

Anklesaria, B. T., introd. The Pahlavi Texts, Bombay, 1913;
De Menasce, J., Le Troisième Livre du Dēnkart, Paris, 1973;
The Pahlavi Texts, ed. J. M. Jamasp-Asana, Bombay, 1913;
Shaked, Sh., The Wisdom of the Sasanian Sages, Boulder, 1979.
سعید عریان