اسلایگو

اِسلایگو \ [e]slāygow\ (در گِیلیِ ایرلندی: شلیگِخ، به معنی رود پُر از صدف)، استان و شهری در جمهوری ایرلند.
استان اسلایگو با 795‘1 کم‌2 مساحت، در کرانۀ شمال غربی جزیرۀ ایرلند، در کنار اقیانوس اطلس قرار دارد و شهر اسلایگو مرکز آن است. به‌جز مناطق پست ساحلی، دیگر جاهای این استان کوهستانی است. دو دریاچۀ اَرو و گیل (لاخ اَرو و لاخ گیل) که در میان کوهها قرار گرفته‌اند و چشم‌اندازهایی تماشایی دارند، در این استان واقع‌اند.
شهر اسلایگو در کنار خلیج اسلایگو و رود گاراوُگ، در 180 کیلومتری شمال غربی دابلین، پایتخت ایرلند، واقع شده است. کلیسای جامع کاتولیک اسلایگو متعلق به اسقف‌نشین اِلفین است. یک کلیسای جامع دیگر، متعلق به کلیسای ایرلند، نیز در این شهر وجود دارد. ویرانه‌هایی از یک قلعه و یک صومعۀ مربوط به سدۀ 13م نیز در اسلایگو قرار دارد.
در 807م دانمارکیها به اسلایگو حمله کردند. در اوایل دوران سلطنت جِیمز یکم، این شهر اجازه یافت که یک بازار دائمی و دو بازار مکارۀ سالانه داشته باشد. اسلایگو در 1613م رسماً به عنوان شهر به ثبت رسید و از امتیازهای آن برخوردار شد، اما در 1870م این امتیازها را از دست داد.
اسلایگو یکی از 3 بندر اصلی کرانۀ غربی ایرلند، و از مراکز مهم صید ماهی آزاد است. صنایع آن شامل نساجی، داروسازی و فراوری مواد غذایی خشک است. گاو زنده نیز از این شهر صادر می‌شود و واردات آن زغال‌سنگ، آهن، الوار و مواد غذایی است. در کارومور که در نزدیکی اسلایگو واقع شده است، مجموعۀ بزرگی از آثار تاریخی مِگالیتیک (خرسنگی) وجود دارد. در ناحیۀ ناکنَرِی در غرب اسلایگو، گورتپه‌ای به ارتفاع 329 متر قرار دارد که بنابر روایتها، مدفن مِیْوْ، ملکۀ کانُت، دانسته می‌شود.
جمع‌ ‌(2002م) استان: 178‘58 تن؛ (2006م) شهر: 892‘ 17 تن.

مآخذ

EA, 2006;
EB, 2010;
ME, 2009.
بخش جغرافیا