آرثر

آرْثِر [ārser]، چِسْتِـر اَلِن (1830 - 1886م/1246 - 1304ق)، بیست و یکمین رئیس‌جمهور ایالات متحدۀآمریکا(1881-1884م). او از میان نامزدهای انتخاباتی حزب جمهوری‌خواه سال 1880م، به معاونت رئیس‌جمهور انتخاب، و با ترور شدن رئیس جمهور جیمز گارْفیلد، جانشین او شد.

آرثر که در1854م در کانون وکلای نیویورک پذیرفته شد، از هواداران سرسخت الغای بردگی بود وشهرتش‌را درآغازبا دفاعی موفقیت‌آمیز از درخواست‌آزادی برده‌ای به‌دست آورد که اربابش او را موقتاً به ایالت‌آزاد نیویورک آورده‌بود. آرثر در دهۀ1850م به جمهوری‌خواهان پیوست و درسیاست محلی‌به فعالیت پرداخت و طی جنگ‌داخلی فرمانده کل سررشته‌داری نیروهای ایالتی بود.
وی در 1863م کار وکالت خود را از سر گرفت و به سناتور راسْکو کانْکلینگ، رئیس حزب جمهوری‌خواه نیویورک پیوست. آرثر مدتی نیز رئیس گمرک بندر نیویورک بود که در 1878م از سوی هیز، رئیس جمهور جدید برکنار شد.
در 1880م آرثر در مقام نمایندۀ کنوانسیون ملی حزب جمهوری‌خواه به منظور تجدید نامزدی گرانت برای ریاست جمهوری، با کانکلینگ و هواداران گرانت همکاری کرد. با پیروزی جیمز گارفیلد، مقام معاونت ریاست جمهوری به آرثر پیشنهاد شد، ولی نامزدی او از پشتیبانی مردم برخوردار نشد. وقتی در همان اوایل کار، در کشمکشی جدی با گارفیلد بر سر حق انتصاب مقامات دولتی شهر نیویورک، او آشکارا جانب کانکلینگ را گرفت، این احساس پیدا شد که او در مقام فرد دوم مملکت به قدر کافی بی‌طرف نیست.
آرثر در سپتامبر 1881 به مقام ریاست جمهوری دست یافت. او در 1882م با وتو کردن لایحۀ اعتبار 18 میلیون دلاری برای رودخانه‌ها و لنگرگاهها که اجرای طرحهای مربوط به آن می‌توانست حمایت سیاسی زیادی برای وی به دنبال داشته باشد، استقلال رأی غیرمنتظره‌ای از خود نشان داد. آرثر به ویژه با حمایت از قانون پِندِلتِن (1883م) که نظام خدمات اداری با انتصابات و ترفیعات براساس لیاقت در شماری از ادارات ایجاد کرد، مخالفانش را شرمسار، و دوستانش را ناخشنود ساخت. او نخستین رئیس‌جمهور پس از جنگ داخلی بود که به نیروی دریایی توجه کرد و اقداماتش سرآغاز بازسازی قدرت دریایی آمریکا شد. (100)