اروینگ

اِرْوینْگ [ervīng]، واشیـنـگـتـن (1783- 1859م/ 1197-1275ق)، نخستین نویسندۀ آمریکایی که با خلق شخصیتهای داستانی مشهوری چون «ریپ وان وینکِل» و «ایکِباد کریِن»، به شهرتی جهانی دست یافت. استقبال منتقدان و محبوبیت دیرپای قصه‌های اروینگ با شخصیتهای یاد شده، جذابیت داستان کوتاه را به عنوان یک صورت ادبی آمریکایی تثبیت کرد.

اروینگ در شهر نیویورک به دنیا آمد و پس از تحصیل در رشتۀ حقوق و اشتغال به کار در چندین دفتر حقوقی و سفر به اروپا در سالهای 1804-1806م به قصد معالجه، در 1806م به وکالت دادگستری پذیرفته شد؛ اما علاقه‌اش به رشتۀ حقوق عمیق و دیر پا نبود و او از سال 1802م نوشتن یادداشتهای کوتاه و مقالات هجوآمیز را در روزنامه‌های نیویورک آغاز کرد. برخی از این‌پاره نوشته‌ها برای وی اعتبار و شهرتی ادبی به ارمغان آورد. از 1807 تا 1808م اروینگ چهرۀ پیشرو گروهی اجتماعی بود که با همکاری یکدیگر چند شعر سرودند و شماری مقالۀ هجوآمیز دربارۀ جامعۀ نیویورک نوشتند. سهم وی در این مجموعۀ پراکنده شهرت او را به عنوان مقاله‌نویس طنزپرداز تثبیت کرد و این شهرت با انتشار اثر بعدی‌اش با نام «تاریخ نیویورک» (1809م) که به ظاهر به قلم مخلوق و مضحک او با نام «محقق هلندی ـ آمریکایی، دیدریک نیکِرباکِر» نوشته شده بود، دو چندان شد. این کتاب روایت هجوآمیزی از اوضاع و احوال نیویورک در سالهای 1609 تا 1664م، یعنی دورۀ اشغال هلندیها ست و لحن ریشخندآمیز و توصیفهای مضحک اروینگ از زندگی آغازین آمریکایی، نقطۀ مقابل ناسیونالیسم رایج در نوشته‌های آمریکایی آن روزگار است. این اثر که عموماً به عنوان نخستین سهم مهم آمریکا در ادبیات طنز شناخته می‌شود، و از همان آغاز با اقبال عمومی همراه بود، برای اروینگ شهرت و پاداش مالی فراوانی به همراه آورد.
اروینگ در 1815م به قصد کارهای بازرگانی به انگلستان رفت و پس از ورشکستگی در 1818م، برای امرار معاش بار دیگر به نوشتن روی آورد. او در آنجا از دوستان صمیمی چندین ادیب بریتانیایی از جمله تامس کَمبِل و والتر اسکات، ونیز تامس مور، شاعر ایرلندی شد؛ سپس مقالات و داستانهای کوتاهی را با نام مستعار جِفری کرِیِن در مجموعه‌ای با عنوان «دفتر طراحی جناب جفری کرین» (1819-1820م) گردآورد. این کتاب که هم اینک نیز مشهورترین اثر او شناخته می‌شود، به لحاظ طنز، گیرایی و صمیمیت آن در آمریکا و انگلستان با استقبال فراوان روبه‌رو شد. دو داستان مشهور این مجموعه که هر دو برپایۀ قصه‌های عامیانۀ آلمانی نوشته شده است: «ریپ وان وینکل»، داستان مردی که به مدت 20 سال در جنگل به خواب می‌رود و «افسانۀ درۀ فرورفته در خواب»، داستان رویا‌رویی معلم مدرسه‌ای با سوارِ افسانه‌ای بی‌سر است. این قصه‌ها که صحنۀ آنها محیط روستایی نیویورک بود، اکنون در ادبیات آمریکا به عنوان آثاری کلاسیک شناخته می‌شوند.
اروینگ از 1826 تا 1829م، یکی از اعضای هیئت کنسولی آمریکا در اسپانیا بود. وی در این مدت و پس از بازگشت دوباره‌اش به انگلستان، چند اثر تاریخی نوشت که مشهورترین آنها «داستان کریستف کلمب»(1828م) بود. از دیگر آثار مشهور این دوره الحمراء(1832م)است، مجموعه‌ای از طرحها و قصه‌هایی که با الهام از وقایع دورۀ اقامتش در 1829م در قصرالحمراء در گرانادا (غرناطه) نوشته شده است.

اروینگ در1832م، پس از غیبتی17 ساله به آمریکا بازگشت و به عنوان شخصیت معتبری جهانی با استقبال روبه‌رو شد. چند سال پس از آن، به غرب آمریکا سفر کرد و آنجا را صحنۀ وقایع چند کتابش قرار داد. او در 1842م به عنوان وزیر مختار آمریکا در اسپانیا انتخاب شد و تا 1846م در مادرید زیست و به پژوهشهای تاریخی و نوشتن کتاب پرداخت؛ در همان سال، به آمریکا بازگشت و در خانۀ روستایی‌اش در ایالت نیویورک تا پایان عمر زندگی کرد. این خانه اکنون بنا و موزۀ تاریخی است.
سبک مردم پسند، اما فاخرِ نگارش اروینگ بر پایۀ اسلوبهای جوزف اَدیسِن و الیوِر گلدسمیث، نویسندگان انگلیسی بود و تخیل تصویرگرا و سبک بال بهترین اثرش مخاطبانی از سراسر جهان را به خود جذب کرد. دلبستگی رمانتیک او به اروپا، تا حدی موجب ظرافت و تلطیف مضامین او شده است. بسیاری از آثار اروینگ مستقیماً به آداب و رسوم زندگی انگلیسی می‌پردازد. او هیچگاه به‌نمایش فرهنگ و زندگی‌مردم ـ سالارانۀ آمریکای آن روزگار از خود علاقه‌ای نشان نداد. با این حال، بسیاری از نویسندگان آمریکایی با مطالعۀ آثار او آموختند مضامین فراسوی مرزهای آمریکا را نیز موضوع کار خود قرار دهند. چند اثر اروینگ به فارسی ترجمه و منتشر شده است. (207)