اروین

اِرْوین [ervīn]، سین جِن (گریر) (1883-1971م/ 1282-1369ش)، نمایشنامه‌نویس، داستان‌نویس و منتقد بریتانیایی و از نخستین کسانی که نمایشهایی به سبک واقع‌گرایانۀ محلی نوشت. این سبک در نوزایی ادبی ایرلند رواج یافته بود.
مشهورترین نمایشنامه‌های اروین «ازدواج دو فرهنگی» (1911م) ــ کـه به‌ مسئلۀ کاتولیـک و پرتُستـان می‌پردازد ــ و تراژدیهای میهنی جِین کلِگ (1913م) و جان فِرگِسِن (1915م) است. از جمله نمایشنامه‌های بعدی او کمدیهایی همچون «خانم فریزِر اول» (1928م) که در لندن با موفقیت اجرا شد، «همسر رابرت» (1937م) و نمایشنامه‌ای ارتجاعی در باب ملی کردن به نام «شرکت خصوصی» (1947م) است. در 1915م اروین به عضویت تئاتر اَبی درآمد. او پس از جنگ جهانی اول مقیم لندن شد و به نقد نمایشنامه برای نشریۀ آبزِروِر پرداخت و کتابهایی هم دربارۀ نمایش نوشت که «تئاتر سازمان‌یافته» (1924م) و «تئاتر در زمانۀ من» (1933م) از این دست‌اند.
اروین زندگی‌نامه‌های ژنرال ویلیام بوث، فرمانده «سپاه رستگاری»، اسکار وایلد، و جرج برنارد شا را نوشت. رمانهای او «فرانسیس پلِیْس، خیاطِ چَرینگ کراس» (1912م) و «اَلیس و یک خانواده» (1915م) هستند. (112)