اين قضيه منفصله مانعة الجمع و الخلو در بسيارى از آيات كريمه قرآن بيان شده و مورد تأكيد قرار گرفته است. نظير:

1. (فَإِنْ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّما يَتَّبِعُونَ أَهْواءَهُمْ وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ بِغَيْرِ هُدىً مِنَ اللَّهِ)[1]؛

اگر به فراخوانى تو پاسخ مثبت ندهند، بدان كه آنان تنها از هوس‌هاى خود پيروى مى‌كنند. و چه كسى گمراه‌تر از آن كس است كه پيروى هواى نفس خويش كرده و هيچ هدايت الهى را نپذيرفته است؟!

2. (ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى‌ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ)[2]؛

سپس تو را بر آيينى از فرمان قرار داديم، پس از آن پيروى كن، و از هواى نفس جاهلان پيروى مكن.

3. (فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ)[3]؛

پس به همين خاطر تو (نيز آنان را به سوى اين آيين توحيدى) دعوت كن و آنچنان كه مأمور شده‌اى استقامت نما، و از هوى و هوس‌هاى آنان پيروى مكن.

4. (قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ قُلْ لا أَتَّبِعُ أَهْواءَكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ\* قُلْ إِنِّي عَلى‌ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ كَذَّبْتُمْ بِهِ ما عِنْدِي ما تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ يَقُصُّ الْحَقَّ وَ هُوَ خَيْرُ الْفاصِلِينَ)[4]؛

[1] . سوره قصص: 50.

[2] . سوره جاثيه: 18.

[3] . سوره شورى: 15.

[4] . سوره انعام: 56 و 57.