و از آنجا كه متبوع بودن، يعنى مطاع‌بودن و اتّباع به معناى اطاعت كامل است و اطاعت، حقيقت عبادت است، چنان‌كه سابقاً توضيح داديم، لهذا برگزيدن هر متبوعى جز خداوند متعال و آن كس كه پيروى از او به دستور خداوند پيروى از خداوند است، به معناى پرستش خدايى غير خداوند متعال است.

اين مطالب را ميتوان به‌روشنى در آيات كريمه ذيل ملاحظه كرد:

(وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتابِ وَ مُهَيْمِناً عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ عَمَّا جاءَكَ مِنَ الْحَقِّ لِكُلٍّ جَعَلْنا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ لكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي ما آتاكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ\* وَ أَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ احْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ ما أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّما يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ لَفاسِقُونَ\* أَ فَحُكْمَ الْجاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْماً لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ)[1].

و اين كتاب [/ قرآن‌] را به حق بر تو نازل كرديم، درحالى‌كه كتب پيشين را تصديق مى‌كند، و نگاهبان و حاكم بر آنهاست؛ پس بر طبق آنچه خدا نازل كرده، در ميان آنها حكم كن و از هوا و هوس‌هاى آنان پيروى نكن؛ و از احكام الهى، روى مگردان. ما براى هر كدام از شما (امت‌ها)، آيين و طريقه روشنى قرار داديم؛ و اگر خدا مى‌خواست، همه شما را امّت واحدى قرار مى‌داد؛ ولى خدا مى‌خواهد شما را در آنچه به شما ارزانى داشته بيازمايد؛ (و استعدادهاى مختلف شما را پرورش دهد) پس در نيكى‌ها بر يكديگر سبقت جوييد. بازگشت همه شما، به سوى خداست؛ و

[1] . سوره مائده: 48- 50.