از امام باقر (ع) پرسيدم: درباره كسى كه كارى به عهده مى‌گيرد؛ لكن خود كارى انجام نمى‌دهد و آن را به ديگرى مى‌سپارد و سودى به دست مى‌آورد. فرمود: درست نيست.

سند روايت تام نيست؛ زيرا سند شيخ به احمد بن محمد بن عيس- به جز به كتاب نوادر او- قابل اعتماد نيست؛ لكن دلالت روايت نظير روايات فوق بر مدّعاى مورد بحث تام است.

2- 8. كلينى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يحْيى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَينِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ أَخِيهِ الْحَسَنِ عَنْ زُرْعَةَ عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ اشْتَرَى مَرَاعِى يرْعَى فِيهِ بِخَمْسِينَ دِرْهَماً أَوْ أَقَلَّ أَوْ أَكْثَرَ، فَأَرَادَ أَنْ يدْخِلَ مَعَهُ مَنْ يرْعَى فِيهِ، وَ يأْخُذَ مِنْهُمُ الثَّمَنَ؟ قَالَ:

«فَلْيدْخِلْ مَعَهُ مَنْ شَاءَ بِبَعْضِ مَا أَعْطَى، وَ إِنْ أَدْخَلَ مَعَهُ بِتِسْعَةٍ وَ أَرْبَعِينَ وَ كَانَتْ غَنَمُهُ بِدِرْهَمٍ فَلَا بَأْسَ وَ إِنْ هُوَ رَعَى فِيهِ قَبْلَ أَنْ يدْخِلَهُ بِشَهْرٍ أَوْ شَهْرَينِ أَوْ أَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ بَعْدَ أَنْ يبَينَ لَهُمْ فَلَا بَأْسَ، وَ لَيسَ أَنْ يبِيعَهُ بِخَمْسِينَ دِرْهَماً وَ يرْعَى مَعَهُمْ، وَ لَا بِأَكْثَرَ مِنْ خَمْسِينَ وَ يرْعَى مَعَهُمْ، إِلَّا أَنْ يكُونَ قَدْ عَمِلَ فِى الْمَرْعَى عَمَلًا، حَفَرَ بِئْراً أَوْ شَقَّ نَهَراً، أَوْ تَعَنَّى فِيهِ بِرِضَا أَصْحَابِ الْمَرْعَى، فَلَا بَأْسَ بِبَيعِهِ بِأَكْثَرَ مِمَّا اشْتَرَاهُ لِأَنَّهُ قَدْ عَمِلَ فِيهِ عَمَلًا، فَبِذَلِكَ يصْلُحُ لَهُ»[1].

گفت: از او پرسيدم درباره كسى كه چراگاهى را بخرد براى آنكه چهارپايش را در آن چرا دهد به پنجاه درهم يا كم يا بيش، خواست كسى ديگر را نيز با خود براى چرا همراه كند و از او بهاى چرا را بستاند؟ فرمود: مى‌تواند هر كس را خواست با خود همراه كند در إزاى بخشى از بهاى چراگاه؛ چنانچه كسى را همراه كند بازاى چهل و نه درهم و گوسفندان خود را در ازاى يك درهم بچراند اشكالى ندارد و چنانچه خود يك ماه يا دو ماه پيش از آن- بهره بردارى كند- عيبى ندارد؛ لكن نمى‌تواند چراگاه را به پنجاه درهم اجاره دهد و خود نيز گوسفندان خود را در آن بچراند و نيز نمى‌تواند به‌

[1] . همان، باب 22، ص 130 و 131، حديث 6.