1. عدالت فردى و اجتماعى‌

مقصود از عدالت فردى فراهم ساختن زمينه اجتماعى تربيت افراد عادل است. و مقصود از عدالت اجتماعى توزيع ثروت و فرصت بين افراد جامعه بر اساس نياز و استحقاق و استعداد و تلاش است كه در آينده به تفصيل به آن مى‌پردازيم.

در منابع اسلامى برقرارى عدالت مأموريت اصلى پيامبر اكرم (ص) بلكه تمام رسل الهى معرفى شده است:

قُلْ آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ‌[1]؛

بگو: ايمان آوردم به آنچه از كتاب‌ها كه خداوند فرستاده و مأمور شدم تا ميان شما عدل را برقرار كنم.

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ[2].

همانا رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم و با آنها كتاب و ميزان فرو فرستاديم تا مردم قسط را برپا دارند.

و در روايت است از اميرالمؤمنين (ع):

«ان العدل ميزان الله سبحانه الذى وضعه فى الخلق و نصَبه لإقامة الحق»[3].

همانا عدل ميزان خداى سبحان است كه آن را در ميان خلق برقرار نموده و آن را براى برپاساختن حق برافراشته است.

و نيز ماموريت اصلى امامت و رهبرى اسلامى به شمار آمده است.

[1] . سوره شورى: 15.

[2] . سوره حديد: 25.

[3] . غررالحكم، حديث 3464.