«إِنَّ الله تَعَالَى لَينَادِى كُلَّ لَيلَةِ جُمُعَةٍ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مِنْ أَوَّلِ اللَّيلِ إِلَى آخِرِهِ: أَلَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ يدْعُونِى لِدِينِهِ وَ دُنْياهُ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَأُجِيبَهُ؟ أَلَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ يتُوبُ إِلَى قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَأَتُوبَ عَلَيهِ؟ أَلَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ قَدْ قَتَّرْتُ عَلَيهِ رِزْقَهُ فَيسْأَلُنِى الزِّيادَةَ فِى رِزْقِهِ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِفَأَزِيدَهُ وَ أُوَسِّعَ عَلَيهِ؟ ... الخ»[1].

خداى متعال هر شب جمعه از آغاز شب تا آخر آن از فراز عرش ندا سر مى‌دهد: آيا بنده مؤمنى هست كه مرا براى دين و دنيايش پيش از طلوع فجر فراخواند تا خواسته او را اجابت كنم؟ آيا بنده مؤمنى هست كه به سوى من باز گردد و توبه كند پيش از طلوع فجر تا توبه او را بپذيرم؟ آيا بنده مؤمنى هست كه روزى او تنگ باشد و پيش از طلوع فجر از من گشايش روزى درخواست كند تا روزى او را فزونى بخشم و در كارش گشايش دهم؟ ... تا آخر روايت.

از مجموع آنچه گفته شد نتيجه مى‌گيريم، انگيزه‌هاى مطلوب فعاليت اقتصادى بر اساس جهان‌بينى اقتصادى اسلامى عبارت‌اند از:

1. مسئوليت الهى؛

2. خودكفايى و بى‌نيازى از ديگران؛

3. توانگرى هدفدار در جهت نيكوكارى؛

4. رفاه و آسايش.

ج- اهداف نظام اقتصادى اسلام‌

آنچه از مجموع منابع اسلامى به دست مى‌آيد اين است كه مهم‌ترين و كلى‌ترين اهداف نظام اقتصادى اسلام در سه اصل زيرين خلاصه مى‌شود:

[1] . همان، باب 30، ص 78، حديث 4.